S5006921

iioummr

SZCZĘSNY

Csy byli ludzie w przedpokoju 7 8t,VQ\

Było nas czterech.

SZCZĘSNY

To spaliście pewnie! Idż do gabinetu i zapytaj pana. czy nie chce czego.

SŁUGA

Ale ja przysięgam panu hrabiemu, że pan hetman nie “I wrócił. — Słyszelibyśmy zajeżdżający powóz* azczyuMY

Musiał konno przyjechać... Jest teraz w tym gabinecie — zobacz...

Sługa otwiera drowi da gabtnotu.

8ŁUGA

Panie hrabio — tu nie ma żywej duszy!

SZCZgBNY

Kłamiesz!... Mój ojcze!...    ^IW|

Pat r ty do gabinetu.

Ol... czy ja dostałem pomieszania zmysłów?... Szklankę wody!

GLOS HETMANA

Szklankę wody!

szczęsny

Czy słyszałeś?... Wszak to glos mojego ojca — prosi o szklankę wody.    ¹⁰

SŁUGA

Ja nic nie słyszałem, panie.

8ZCZĘ8NY

Ale ja przysięgam., że słyszałem glos mego ojca...

SŁUGA

Gdzie?

■iłcr^mr

Tu!

^»Aj. wwaodŁ do pokojów na pierwszym pklnw — mm* kajcie ze światłami. może jeat na pierwszym ptftraa—

suxu

Ale pan mówiłeś, bt wszedł do tego gabinetu Z gabinetu nla ma wyjścia.

upwr

Logika alugi... to rzecz dziwna!... Idź. bo ja muszę być chory... Nie mów nikomu w zamku... Na Boga. nie mów nikomu!., bo ja muszę być cbory~.

SŁ.UOA

Csy zawołać doktora?

wmpntY

NU — nie!... Co to sa tętent?... Ktoś jodzie konno w mojej głowie.

GŁOS

W *rz«rfpokOjM

Gdzie pan Szczęsny? gdzie Szczęsny?

Wpaśm SIKZNAJOMY.

NIEZNAJOMY

Szczęsny! Szczęsny! Odejdź!

SZC74PSNY

pmtram

odpycha Xir.nwjomrpo

ctaś

Ojciec mój — musiał umrzeć— Ja ^8° ojca... Ojciec mój musiał umrzeć..

NIEZNAJOMY

Umarł.

397