skanowanie0013 (7)

Współcześnie dominujące podejścia badawcze: neorealizm i neoliberalizm 263 mka 9.3 Główne punkty w debacie między neorealistami i neoliberałami

I. Zwolennicy obu stanowisk zgadzają się, że system międzynarodowy jest anarchiczny, Neorealiści twerdzą, że anarchia nakłada dużo ograniczeń na politykę zagraniczną oraz że neoliberałowie ■mr malizują znaczenie przetrwania jako celu każdego z państw, Neoliberałowie twierdzą z kolei, ze -eorealiści minimalizują znaczenie współzależności międzynarodowej, globalizacji oraz reżimów jtBcrzonych w celu zarządzania tymi interakcjami.

■o-eaiiśd wierzą, że do współpracy międzynarodowej nie dojdzie, dopóki państwa nie zechcą, n miała ona miejsce. Są przekonani, że jest ona trudna do osiągnięcia, niełatwa do utrzymania araz uzależniona od siły państw. Neoliberałowie wierzą, że współpraca jest łatwa do osiągnięcia na tszarach, na których państwa mają wspólne interesy.

e: :e-ałowie uważają, że aktorzy mający wspólne interesy starają się maksymalizować korzy-- absolutne. Neorealiści twierdzą, że neoliberałowie pomijają znaczenie korzyści względnych, eoice-ałowie chcą maksymalizować całkowitą sumę korzyści dla wszystkich zaangażowanych codczas gdy neorealiści wierzą, że najważniejszym celem państw wchodzących ze sobą we sjest przeciwdziałanie uzyskiwaniu większych korzyści przez innych.

- twierdzą, że anarchia wymaga, aby państwa były całkowicie skupione na sile względ-czeństwie oraz przetrwaniu w nastawionym na współzawodnictwo systemie międzyna-. Neoliberałowie bardziej przejmują się dobrobytem ekonomicznym lub międzynarodową polityczną oraz innymi kwestiami niezwiązanymi z silą militarną, takimi jak środowisko

: przywiązują większą wagę do zdolności (siły) niż do intencji i interesów państw. Zdol-są niezbędne dla bezpieczeństwa i niepodległości. Neorealiści twierdzą, że brak pewności co k? innych państw zmusza je do skupienia się na swoich własnych zdolnościach. Neolibera-ś kładą nacisk na intencje i preferencje.

e postrzegają instytucje i reżimy jako istotne siły w stosunkach międzynarodowych, twierdzą z kolei, że neoliberatowie przeceniają wpływ reżimów i instytucji na zacho-sę taistw. O ile neoliberałowie uważają, że ułatwiają one współpracę, o tyle neorealiści z bynajmniej nie łagodzą one ograniczeń, które nakłada na współpracę anarchia.

(Na podstawie: Baldwin 1993, s. 4-8)

jednostki ludzkiej i jakością życia. Ich założenia lepiej się sprawdzają dziedzinach.

‘ dominują na obszarze studiów nad bezpieczeństwem. Badają oni prob-wa międzynarodowego lub to, co dawniej nazywane było wysoką polirics). Wielu neorealistów przyjmuje, że elementem, który odróżnia i międzynarodowymi od nauk politycznych, jest podkreślenie roli tiw/). Co więcej, sprawy odnoszące się do polityki wysokiej są tym, co _ a kwestie związane z niską polityką dobrobytu ekonomicznego oraz in-:ych jakości życia są postrzegane jako sprawy o mniejszym znaczenia należące do głównego nurtu Stosunków Międzynarodowych.

„ eh instytucjonalistów polityka zagraniczna sprowadza się obecnie ą współzależnością oraz rozlicznymi procesami globalizacji. Jest odpowiedzi na problemy zagrażające ekonomicznemu dobrobytowi, - ludzi na całym globie. Liderzy polityki międzynarodowej muszą ■z. radzenie sobie z rynkami finansowymi w taki sposób, aby przepaść i a biednymi nie stała się niemożliwa do zasypania. Ci sami przy-zsłleżć sposób na sprostanie problemom związanym ze składowaniem które w krajach rozwijających się zagrażają dostawom czystej