skanuj0001

301

WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA

ZAŁAMANIA ŚWIATŁA W SZKLE METODĄ NAJMNIEJSZEGO ODCHYLENIA

WYKONANIE ĆWICZENIA

1.    Oświetlamy szczelinę kolimatora światłem lampy sodowej.

2.    Wykonujemy pomiary kąta łamiącego <f> pryzmatu. Pryzmat umieszczamy na stoliku goniometru, tak aby krawędź łamiąca była skierowana ku soczewce kolimatora, a wiązka promieni świetlnych ulegała odbiciu na obu sąsiednich ściankach pryzmatu.

3.    Ustawiamy lunetę w położeniu I i II, tak aby obraz szczeliny np. jej lewa krawędź pokryła się z jedną z linii krzyża nitek. Notujemy kilka kolejnych odczytów kąta a(l) i a(ll).

4. Wykonujemy pomiary kąta najmniejszego odchylenia 8_min. Obracając stolikiem z pryzmatem odpowiednio w lewą bądź w prawą stronę ustawiamy lunetę w położeniu odpowiadającym minimalnemu odchyleniu biegu promienia świetlnego. Notujemy odczyty y(l) w położeniu I.

5. Obracamy stolik do położenia II i w sposób analogiczny znajdujemy kąt y(ll).

OPRACOWANIE ĆWICZENIA POWINNO ZAWIERAĆ:

1. Tabelaryczne zestawienie wyników pomiarów kątów: «(!), a(!l), y(l), y(ll).

2.    Obliczenie kąta łamiącego pryzmatu:

la(/)-a(//)|

* 2

3.0bliczenie kąta najmniejszego odchylenia:

₈ JrV)-WQ\

min    ₂

4.    Obliczenie współczynnika załamania szkła:

_sinŁ±i

19B

Sin—'■

2

5.    Obliczenie błędu pomiarowego An.

6.    Zapis wyniku końcowego.

7.    Porównanie otrzymanego wyniku z wartością tablicową. Określenie długości fali użytego światła. Własne wnioski.

PRZYGOTOWANIE Z TEORII:

U1: Rozd. 24.7, 24.9, 24.11, 28.1 - 28.5

PF: Pyt. 485 - 491, 496 - 508

RB: Pyt. 12,96,115,137,152,204, 241, 261, 270, 280