rzycę. W tych przypadkach choroba brzuszna jest przyczyną nagłej kompensacji cukrzycy.
Śpiączkę cukrzycową ketonową należy różnicować z kwasicą mleczanową hipermolalną (hiperosmotyczną). W kwasicy mleczanowej u chorych na łnkrzycę hiperglikemia jest miernego stopnia. W moczu i krwi zaś nie ■iwierdza się zwiększenia stężenia ciał ketonowych. W śpiączce hipermolalnej ili:fc:perosmotycznej) stężenie glukozy we krwi jest znacznie zwiększone, pH krwi COj są prawidłowe, natomiast ciała ketonowe w moczu nie występują lub o w śladowych ilościach.
U wszystkich chorych nieprzytomnych należy poza tym wyłączyć istnienie: I pj * śpiączki mocznicowej (szaroblada skóra, znaczna niedokrwistość, nadciśnienie tętnicze, znaczne zwiększenie stężenia kreatyniny i azotu pozabiał-ib^ego we krwi);
11 śpiączki hipoglikemicznej (nagły początek, spocona skóra, brak cech ifflużwodnienia, szerokie źrenice, hipoglikemia, nieobecność związków ketono-■ieh. prawidłowe ciśnienie tętnicze krwi, czasem dodatni objaw Babińskiego, pczytywna reakcja po podaniu glukozy);
m~‘ ) śpiączki uwarunkowanej wylewem krwi do mózgu (nagły początek, brak ifflSKr. odwodnienia, prawidłowe lub zwiększone ciśnienie tętnicze, wystąpienie pE: logicznych odruchów, prawidłowa lub nieznacznie zwiększona glikemia, llliiir^ystępowanie ciał ketonowych, jeżeli chory nie był długi czas głodzony);
-1 śpiączki po napadzie padaczkowym (cechy przygryzienia języka, prawid-itoKie uwodnienie tkanek, niewystąpienie hiperglikemii i ketonurii);
I 5 i śpiączki wątrobowej (obecność żółtaczki, wodobrzusza, cech klinicznych ■kboratoryjnych miąższowego uszkodzenia wątroby, niewystąpienie hiper-pllifcmii i ketonurii) oraz
N śpiączek polekowych (zatrucia barbituranami, salicylanami, glikolem fenowym, paraldehydem).
Leczenie kwasicy cukrzycowej polega na (patrz tab. 28):
I) zwalczaniu zaburzeń przemiany węglowodanowej, tłuszczowej i bial-■ej insuliną;
) wyrównaniu zaburzeń gospodarki wodno-elektrolitowej i kwasowo-zasa-
■
11
zwalczaniu przyczyny wywołującej (zakażenie, wstrząs) oraz feczeniu dietetycznym.
liii. -II!'
dy chory z kwasicą cukrzycową ketonową wymaga leczenia szpitalnego, hmiast po przyjęciu należy pobrać próbkę krwi w celu oznaczenia ia Na, K, Cl, glukozy, azotu pozabiałkowego, pH, pC02, HCOj, ści hematokrytowej oraz leukocytozy.
■K;: wnocześnie należy domięśniowo lub dożylnie (u chorych ze wstrząsem) knąć 10—50 j. insuliny krystalicznej i dalej postępować wg schematu Biernego w tabeli 28. Do pęcherza moczowego należy wprowadzić cewnik na oznaczając półilościowo w odstępach godzinnych wielkość glukozurii nurii (glukotestem i ketotestem) oraz ilość moczu wydalanego na ę. W celu zabezpieczenia chorego przed zakażeniem należy podać itowo antybiotyk o szerokim zakresie działania, trolę glikemii należy powtórzyć w odstępach 30-minutowych (dekstros-do chwili osiągnięcia poziomu 11,1—16,65 mmol/1 (= 200—300
277