skany patofizjo0

Niedrożność naczynia może być spowodowana różnymi czynnikami, często są to zakrzepy, zatory, zmiany wsteczne w naczyniach krwionośnych prowadzące do zamknięcia światła, ale też może to być ucisk guza lub pasożytów na naczynia, a nawet nadmierne pobudzenie układu nerwowego powodujące długotrwały skurcz naczynia.

U zwierząt zawały najczęściej występują w nerkach (rys. 2.7), rzadziej w mięśniu sercowym, śledzionie i płucach.

Tkanka objęta zawałem ulega szybko procesom zwyrodnieniowym i rozwija się martwica. Świeży zawał w badaniu sekcyjnym jest trudny do stwierdzenia. Tkanki objęte zawałem mogą być jedynie nieco bledsze, dopiero po upływie kilku godzin stają się wyraźnie szaroblade, a na granicy z tkanką zdrową rozwija się czerwony pas przekrwienia obocznego i odczyn zapalny. Zawały

Rys. 2.7. Zawał blady nerki - strzałki wskazują obumarłą część nerki

takie nazywamy zawałami bladymi, białymi lub bezkrwistymi (infarctus albus s. ischaemicus). Dalsze losy^źawalu bladego zależą od reakcji organizmu na powstałą martwicę. W ciągu 2-3 dni, początkowo pośród naczyń przekrwienia