SSA42999

m

Spośród czterech teoretycznych odmian kinematycznych wiercenia w praktyce stosowane są dwa:

l Wiercenie pionowe - wiercenie narzędziem wykonującym jednocześnie ruch obrotowy I posuwowy przy nieruchomym przedmiocie obrabianym. Ta odmiana jest najczęściej stosowana, głównie na wiertarkach.

2. Wiercenie poziome - wiercenie narzędziem wykonującym tylko prostoliniowy ruch posuwowy, ruch główny - obrotowy • wykonuje przedmiot obrabiany Zc względu na możliwość uzyskania większej dokładności stosowane jest w przypadku wiercenia głębokich otworów. Poza tym stosuje się je na tokarkach.

Za pomocą wiercenia uzyskuje się otwory w matcriolo pełnym, u więc w przedmiotach wykonanych z półfabrykatów nic posiadających wstępnie odlanych lub odkutych otworów Obróbkę tę przeprowadza się zazwyczaj wiertłami krętymi. Otwory o małych średnicach wykonuje się w jednym przejściu, natomiast otwory o średnicach powyżej 25 mm wykonuje sic zazwyczaj w kilku przejściach, tzn wierci się najpierw wiertłem o mniejszej średnicy i następnie (zależnie od średnicy gotowego otworu) wiertłem większym lub wiertłem o żądanej średnicy.

Możemy wyróżnić wiercenie przelotowe i nieprzelotowe. Poprzez wiercenie uzyskuje się otwory o małej dokładności wymiaru i kształtu (dokładność wymiarowo-kształtowa zawiera się w klasach IT11+IT14) oraz znacznej chropowatości powierzchni (R*=5 *-20 pm). Jeżeli otwór ma byc wykonany dokładnie, to po wierceniu muszą być przeprowadzone dalsze zabiegi, których celem jest poprawienie dokładności wymiarowo-kształtowej oraz zmniejszenie powierzchni otworu Zabiegi tc noszą nazwę rozwicrcania. Można jc podzielić rui rozwiercunic zgrubne iTTlO+ITll. 1,25+5 |im) i rozwicreanic wykańczające (JT6+IT10, Kf*0<32*I 25 urn). W przypadku otworów bardzo dokładnych stosuje się zazwyczaj trzy przejścia obróbkowe: rozwicreanic zgrubne, półwykańczającc i wykańczające. W odróżnieniu od zabiegów wiercenia i rozwiercania w c/as.c pogłębiania następuje zmian. ^kM“^{l!u Wykonyw}"^,c&° ^olwnru Stosowane jest do wykonywania pogłębień pod łby cylindryczne i stożkowe wkrętów, planowania powierzchni czołowych otworów oraz wykonywania róznycłj pogłębień kształtowych.

6J.2. Wiertła Pod/Jał wierteł

• « względu na przeznaczenie

wiertła ogólnego przeznaczenia, tzn wiertła kręte i piórkowe, przeznaczone do wiercenia w pełnym materiale otworów zwykłych o stosunku l/D < 1*10 i średnicy

Di lOOmm.

wiertła specjalnego przeznaczenia, tzn. wiertła do wiercenia głębokich otworów o stosunku l/d > 5+10. wiertła trepanacyjnc (rurowe), wiertła stożkowe, stopniowe oraz wiertła do otworów wielokątnych,

•    ze względu na rozwiązania konstrukcyjne:

•    wiertła jednolite wykonane ze stali szybkotnącej.

-    wiertła łączone z częścią roboczą ze stali szybkotnącej zgrzewaną z częścią chwytową łub z lutowanymi ostrzami z węglików spiekanych,

•    ze względu na rodzaj chwytu:

-    z chwytem walcowym gładkim,

•    z chwytem walcowym z zabierakicm prostokątnym.

-    z chwytem stożkowym.

Wiertło składa się z dwóch zasadniczych części: części roboczej,

-    części chwytowej.

Wiertła o mniejszych średnicach posiadają zazwyczaj chwyt cylindryczny. zaś wiertła 0 większych średnicach zaopatrzone są w chwyt stożkowy z płetwą

k

Rys 6.39. Wiertło kręte

W oz-*'ii roboczej wiertło posiada najczęściej wyfrezowane dwa śrubowe rowki wiórowe 1. wzdłuż których biegną łysinki 2, których zadaniem jest prowadzenie wiertła w obrabianym otworze. W części skrawającej wiertła możno wyróżnić dwie krawędzie skrawające 3* i 3”. powstałe w wyniku przecięcia się powierzchni rowków wiórowych i odpowiednio ukształtowanych powierzchni przyłożenia 4’ i 4"

Obio krawędzie przesunięte są względem siebie i nachylone pod kątem 2k«

W wyniku przecięcia się obu powierzchni przyłożeniu powstaje dodatkowi! krawędź 5