Untitled Scanned 09 1

Kolejnym ważnym dokumentem końcowym Szczytu Ziemi jest Deklaracja o Ochronie Lasów - pierwszy globalny consensus w sprawie zarządzania lasami. Jednakże ciężko jest ocenić jej wpływ, gdyż powstała jako zbiór niewiążących prawnie zasad. Były to więc raczej zalecenia niż dyrektywy. Kładą one nacisk m.in. na potrzebę zalesiania terenów, szczególnie przez kraje rozwinięte, zużywające na ogól więcej tego surowca.

Pozostałe dokumenty końcowe Szczytu Ziemi, tym razem już prawnie wiążące, to Konwencja o Zmianie Klimatu, oraz Konwencja o Różnorodności Biologicznej (o niej szerzej w następnym rozdziale). Podjęto również dyskusję na temat przełowienia niektórych gatunków ryb.

O wadze konferencji świadczy też partycypacja organizacji pozarządowych i grup społecznych w skali dotychczas nie notowanej (ok. 2400 przedstawicieli). Ich zaangażowanie odzwierciedla ogromną rolę ludności w rozwoju zrównoważonym. Grupy ujęte w osobnych rozdziałach Agendy 21, a tym samym uznane za szczególnie istotne to: kobiety, rolnicy, młodzież, związki zawodowe, biznes i przemysł, władze lokalne, ludność, tubylcza, naukowcy, organizacje pozarządowe działające dla środowiska i rozwoju.

Komisja Zrównoważonego Rozwoju (CSD)

W niespełna pół roku po zakończeniu szczytu w Rio, w grudniu 1992 roku ONZ utworzyła Komisję Zrównoważonego Rozwoju (CSD), której zadaniem było czuwanie nad efektywną implementacją ustaleń z Rio poprzez jej monitorowanie i relacjonowanie na lokalnym, narodowym, regionalnym i międzynarodowym poziomie. Obok kontroli realizacji postanowień Szczytu Ziemi, CSD badała i nadal bada problemy napotykane przez rządy i grupy zaangażowane w rozwój zrównoważony, a następnie dostarcza im wskazówek.

Do zadań Komisji Zrównoważonego Rozwoju należała również weryfikacja raportów dotyczących skuteczności implementacji Agendy 21 w