Łożyska Wykresy

lub

W

-^-<4 MPa    (6.57)

a

gdzie: W jest całkowitym obciążeniem łożyska, b = r — szerokością łożyska, d — średnicą wału, U = cor — prędkością obwodową, a co — prędkością kątową w rad/s. Dopuszczalna temperatura dla białego metalu wynosi 120°C, w związku z czym z równania (6.46)

d_m =0,+l,13p-lO^ < 120°C    (6.58)

gdzie: 0_m jest maksymalną temperaturą, 0_t — temperaturą smaru na dopływie, a P' = W/bd — naciskami na nominalną powierzchnię styku czopa z panwią.

Mając określoną maksymalną temperaturę 0_m należy wybrać olej o lepkości równej lub większej od rj dla tej temperatury posługując się wykresem A (rys. 6.13) przedstawiającym prostą zależność lepkość—tem-

Rys. 6.13. Lepkość bezwzględna olejów mineralnych; zalecana krzywa zależności lepkość — ciśnienie do wykorzystania we wstępnej fazie konstruowania

peratura. Jeśli jednak wybrany olej ma lepkość znacznie większą od rj w temperaturze 0_mt to konieczne jest wprowadzenie poprawki. Ponadto jest mało prawdopodobne, by w całym okresie eksploatacji łożysko pracowało przy jednej prędkości i niezmiennym obciążeniu. W praktyce występują okresy rozruchu, obciążenie może zmieniać się w szerokim zakresie, a ponieważ o zachowaniu łożyska decyduje zarówno obciążenie,

jak i prędkość, niezbędna jest więc metoda umożliwiająca przewidywanie temperatury i parametrów warstwy smarowej w warunkach innych od założonych podczas konstruowania.

Rys. 6.14. Teoria łożyska wąskiego

_P_ (-£.')* (A\^ł _ A -(l + 0.622£*)^Ił'

tjco \r ) \b I 2 (1—«*)*

gdzie: p — obciążenie na jednostkę rzutu powierzchni, MPa; rj — lepkość skuteczna, Pa • s; a — prędkość kątowa, rad/s; d — średnica wału, m; b — szerokość łożyska, m; c — luz promieniowy, m; r *= d/2 — promień wału, m; e — mi-mośrodowość względna

Wykres C (rys. 6.15), pokazujący przyrost temperatury w funkcji mimośrodowej względnej, został zbudowany w celu ułatwienia oszacowania rzeczywistej temepratury pracy łożyska. Przy budowie tego wykresu wykorzystano teorię łożyska wąskiego. Jeśli potrzebne są inne odpowiednie krzywe, to można wykreślić je dla dokładniejszych teorii. Należy jednak stwierdzić, że teoria łożyska wąskiego jest wystarczająco dokładna

Rys. 6.15. Przyrost temperatury smaru w funkcji mimośrodowości względnej

A 0 =	co U Ckq \ c	\* l
		} e(l_f*)W*
i 4ji	1	A0 /c\^ł
ChQ		rjoj \rJ

oszacowanie przyrostu temperatury AQ — odczyt • tjco

dlatego

(t)*

Ch jest pojemnością cieplną na jednostkę masy smaru i °C; q jest gęstością smaru

235