0000010(1)

Wówczas- występuje oczopląs poziomo-obrotowy. Woda zimna powoduje pochylenie tułowia i zbaczanie rąk w kierunku ucha płukanego, a oczopląs w kierunku przeciwnym, woda ciepła natomiast odwrotnie — pochylenie tułowia i zbaczanie rąk w kierunku przeciwnym, oczopląs zaś w tym samym kierunku. Wrażliwość kanału określamy czasem utrzymywania się oczopląsu normalnie 2 minuty j oraz stopniem jego natężenia. Próba ta umożliwia badanie każdego błędnika z osobna oraz porównanie wrażliwości kanału z każdej strony. Jeżeli oczopląs istniał już poprzednio, obserwujemy czy próba kaloryczna wzmaga oczopląs, czy go znosi, z której strony itd.

Korbak stosuje wodę o temperaturze 13°. Wprowadza się powoli 5 ml do przewodu zewnętrznego i wywołuje oczopląs poziomy lub obrotowy w stronę przeciwną. Oczopląs pojawia się w czasie 15—30 sek. od wprowadzenia wody i trwa od 60 do 90 sck. O ile próba wypada ujemnie, storn je się 10 ml lub nawet więcej.

Metoda Mc Nally ego jest prosta i często stosowana. Stosuje się od 2 do 4 ml lodowatej wody. Wpuszcza się ją do kanału zewnętrznego na okres 20 sekund. Oczopląs pojawia się przeciętnie po 30 sek. od początku wprowadzenia wody i trwa około 100 sek.

Próby te jednak nie są pozbawione pewnego ryzyka np. przejście laby-rinthiłis circumscripta w labyrinthitis purulenta, trwałe uszkodzenie błędnika). Ostatnio najczęściej stosuje się łagodne bodźce, bardziej bezpieczne i mniej przykre dla pacjenta.

Metoda wprowadzona przez 1'itzgcralda i Hallpike"a jest najbadzicj znana i najczęściej obecnie stosow^rana. Wykazuje ona bardzo małe odchylenia i posiada duże znaczenie przy ustaleniu organicznych uszkodzeń różnych poziomów systemu przedsionkowego. Odpowiednio wykonana i właściwie interpretowana ma duże znaczenie kliniczne. Bada się wodą zimną (30°) i ciepłą (44°). Woda jest doprowadzana do ucha przez gumowy dren z naczynia umieszczonego 60 cm powyżej ucha. Moda jest kierowana na tvlną ścianę przewodu zewnętrznego przez 40 sekund. Pacjent leży wygodnie na kanapce, przy czym głowa jest uniesiona o 30° w stosunku do linii poziomej, tak że kanał zewnętrzny jest najbardziej podatny do pobudzenia cieplnego. Spojrzenie pacjenta jest skierowane na odpowiedni punkt na suficie. Czas oblicza się od momentu zastosowania bodźca do wyczerpania się oczopląsu. Zwraca się uwagę na czas trwania oczopląsu, ale żywość ma również duże znaczenie. Oczopląs wywołane w ten sposób u osobnika zdrowego trwa 1,5 do 2,5 minut i rzadko powoduje nudności lub zawroty głowy. Jedna próba trwa 4 minuty; wykonuje się 4 próby, międz\ każdą próbą konieczna jest przerwa 5-minutowa.

Prz\ wykonywaniu tych prób oczopląs powstaje na skutek istnienia połączeń pómiędze jądrami przedsionkowymi, zwłaszcza jądrem Dci-tersa a jądrami nerwów ruchowych oczu; pochylenie tułowia — na skutek istnienia połączeń pomiędzy jądrami przedsionkowymi a jądrami na-

110