0000011653 000005

7

PIEŚNI JANUSZA

Nieraz z dziadem w puchar dziarsko ⁵⁰ Na powiastkę brzękniem Barską, Sławiąc polski ród,

W ów czas stary wre jak z młodu, Woła wnuczkę: „nalej miodu!

Boć to polski miód”.

⁵⁵ A cóż w świecie nad miód polski? Nad kord stary, snop podolski I nad polski śpiew?

Nad kraj wolny, własną niwę I te Polki czamo-brywe,

⁶⁰ I tę polską krew?

Siostry moje! córy Piasta!

Skąd to serce w piersiach wzrasta?

Skąd ta dusza wam?

Co to w piersiach waszych wierzy? ⁶⁵ Co za dobro dla was leży Za bojami tam?

My tej ziemi się dobij em Lub w mogiłach znów ożyjem W dziejach ziemi tej;

⁷⁰ Lecz kto groby wam ocuci?

Kto wam waszą młodość wróci?

Te nocy i łzy?

O! i jam znał takie bole;

Lecz o młodość, o mą dolę

w. 50 Na powiastkę brzękniem Barską — por. przyp. do utworu pt. Konfederat.

w. 56 kord — rodzaj staropolskiej broni siecznej.