0000019 2

w dalszym ciągu tego rozdziału. Natomiast witaminy rozpuszczalne w tłuszczach oraz szereg innych substancji, związanych z nimi pod. względem biogenetycznym, stanowią temat rozdziału 7. Zawartość witamin rozpuszczalnych w wodzie w ważniejszych artykułach żywnościowych jest podana w tablicy 6.

Tablica 6. Zawartość witamin rozpuszczalnych w wodzie w 100 g niektórych artykułów żywnościowych

Witaminy

Artykuły żywnościowe	mg	B» mg	kwas panto tenowy mg	kwas foliowy mg	biotyna	B, mg	PP mg	C tng
Mięso wieprzowe	0,55	0,13	1,25		3,6	0,6	3,0	1,9
Mięso wołowe	0,1	0,16	0,65	0,1		0,4	4,3	7
Wątroba wołowa	0,39	2,9	4,3	0,3	100,0	0,25	16,2	30
Mięso kurze	0,06	0,12	0,38		7,5	0,08	7,8
Dorsz	0,03	0,04	0,8				1,15
Mleko	0,04	0,15	0,27	0,25	5,0	0,01	0,1	1
Twaróg	0,13	0,35		0,03
Ser twardy	0,09	0,42	0,7		3,6		0,002
Jaja	0,09	0,26	3,0	0,1		0,22	0,09
Groch	0,77	0,28	2,1		21,0	0,003	3,1	25
Fasola	0,85	0,23				0,5	2,2
Pszenica	0,43	0,22	0,56		5,2	0,04	1,12
Kapusta.	0,04	0,04	0,18	0,06	2,4	0,28	0,21	50
Kalafior	0,06	0,05	1,1		17,0	0,01	0,31	46
Marchew	0,03	0,03	0,25	0,1	2,5	0,19	0,24	6
Pomidory	0,05	0,03	0,37		4,0		0,42	19
Ziemniaki	0,125	0,036	0,49	0,1	0,6	0,02	0,16	14
Jabłka	0,02	0,04	0,05	0,01	0,9		0,5	10
Dzienne zapotrzebowanie człowieka	1,8	2	5	0,15	200	2	15	70

Równocześnie z badaniami nad witaminami coraz bardziej rozwijały się prace nad enzymami. W 1904 r. Harden i Young stwierdzili, że aktywność niektórych enzymów fermentacji alkoholowej poddanych dializie, ulega zahamowaniu. W dalszych badaniach stwierdzili oni, że w warunkach dializy ulega odłączeniu niskocząsteczkowy i ciepło-trwały czynnik, niezbędny do zachowania aktywności enzymu i nazwali go koenzymem. W 1932 r. stwierdzono, że kozymaza, albo inaczej koenzym I, jest pochodną kwasu adenylowego — AMP, a trzy lata później Warburg i Christian wykazali w składzie tego koenzymu obecność amidu kwasu nikotynowego, który w krótkim czasie został zidentyfikowany jako witamina zapobiegająca pelagrze oraz jako czynnik wzrostowy szeregu drobnoustrojów.

Równolegle prowadzone przez Warburga i Christiana prace nad utlenianiem glukozo-6-fosforanu wykazały, że w tym procesie czynny

120