0000039 2

78 Prawidłowa pozycja stojącą

Rys. 13

Kontrola postawy stojącej Przed lustrem należy przyjąć postawę przyjmowaną na co dzień, powstrzymując się od jej skorygowania do czasu dokładnego przyjrzenia się jej wadom.

Cel

obserwacji

przedwcześnie jej błędów. Celem wstępnej obserwacji jest bowiem wyłącznie uświadomienie sobie wyglądu swojej sylwetki i dostrzeżenie wad postawy; nie uda się to, jeśli od razu przyjmiemy przed lustrem postawę, którą uważamy za prawidłową, zamiast tej, którą przyjmujemy na co dzień.

•    Korekcję postawy rozpoczynamy od dołu, równomiernie obciążając obie nogi, prostując je w kolanach i luźno zwieszając ramiona.

Korekcja

postawy

•    Przyciągnijmy bardzo lekko brodę do szyi, starając się przy tym wyczuwać położenie szczytu czubka głowy. Podnieśmy następnie rękę i umieśćmy jej dłoń tuz ponad głową, lekko dotykając włosów; starajmy się bez większego wysiłku wyciągnąć w jej kierunku. Możemy sobie przy tym wyobrazić, ze znajdujemy się pomiędzy dwoma biegunami magnesu, z których dolny przyciąga nas siłą ciężkości, górny natomiast — równie silny — pozwala bez trudu całkowicie się wyprostować i rozciągnąć ciało.

•    Stańmy następnie w rozkroku nieco większym niż poprzednio i unieśmy tuż nad głową jakiś podłużny przedmiot, którym może np kij od szczotki, tak by dotykał on lekko włosów, a ręce były zgięte w łokciach mniej więcej pod kątem prostym. Starajmy się następnie ów przedmiot rozciągnąć; poczujemy przy tym, jak napinają się mięśnie całej obręczy barkowej, zwłaszcza te, które znajdują się pomiędzy łopatkami. Napinajmy i rozluźniajmy mięśnie, az poczujemy, jak angażuje się w to całe ciało, a ruchy mięśni stają się odczuwalne w różnych jego partiach.

Ćwiczenie

mięśni

prostujących

•    Stajemy bokiem do lustra, w tej samej swobodnej postawie, jaką przyjęliśmy na samym początku. Przyjrzyjmy się ponownie ustawieniu kolan i miednicy. Czy miednica nie jest wysunięta zanadto do przodu i czy poprzez to brzuch nie jest przypadkiem wypchnięty za bardzo w przód? W jaki sposób ciało utrzymuje równowagę: czy dzięki przygarbieniu pleców i nadmiernemu pogłębieniu (naturalnej) wklęsłości w dole pleców? Czy głowa i szyja nie sterczą do przodu?

•    Spróbujmy wyprostować się w podobny sposób, jak w ćwiczeniu korekcji postawy siedzącej, to jest kładąc jedną dłoń grzbietem na krzyżu, drugą unosząc tuz ponad głową (- str. 75).

Postarajmy się utrzymać tak uzyskaną pozycję kręgosłupa w ciągu całego dnia. Nauczmy się ją korygować również bez pomocy dłoni.

Wyrobić nawyk dbania o postawę

Powracajmy w opisany wyżej sposób możliwie często w ciągu dnia do prawidłowej postawy ciała. Wyczuwa się ją również i po tym, że wymaga ona najmniej siły i ze towarzyszy jej najmniejsze napięcie mięśni tułowia.

PRZYWRACANIE RUCHOMOŚCI KRĘGOSŁUPA

Ćwiczenia kręgosłupa szyjnego

Utratę pełnej ruchomości kręgosłupa w odcinku szyjnym odczuwa się najbardziej podczas przechylania głowy na bok oraz jej odwracania (ruchy tego rodzaju niemal zawsze sobie towarzyszą). Ograniczenia bocznych ruchów głowy są wyraźnie odczuwane np. przy próbie czytania tytułów umieszczonych na grzbietach pionowo ustawionych książek, natomiast ruchów skrętnych — w czasie cofania pojazdu. Na ruch