0000042 2

184 kinezyterapią

Test De Kleyna i Nieuwenhuysena

Pozycja wyjściowa osoby badanej: siedząca lub leżąca.

Pozycja wyjściowa badającego: stojąca z tyłu osoby badanej (za głową w wariancie testu wykonywanym w pozycji leżącej).

Sposób wykonania: badany chwyta głowę badanego i wykonuje biernie jej wyprost i rotację w prawą, a następnie w lewą stronę. W pozycji końcowej przy. trzymuje głowę pacjenta 30 sekund i poleca mu mieć otwarte oczy.

Interpretacja: w warunkach prawidłowych takiemu ustawieniu głowy nie towarzyszą żadne obiektywne reakcje (objawy) ze strony pacjenta, jak również subiektywne zmiany jego samopoczucia. Pojawienie się oczopląsu, któremu towarzyszyć mogą zawroty głowy oraz nudności jednoznacznie wskazuje na niedrożność tętnic kręgowych i niewydolność krążenia podstawno-mózgowego. Ponadto pojawiać się mogą: uczucia szumów w uszach, zaburzenia mowy, pare-stezje w obrębie twarzy itp. Test Dc Kleyna-Nieuwenhuyscna powinien być zawsze przeprowadzany u pacjentów ze złożoną dysfunkcją odcinka szyjn kręgosłupa zwłaszcza przed niektórymi rodzajami zabiegów (trakcji, wyciągó, mobilizacji itp.). Osoby z objawami niewydolności w obrębie krążenia podstawno-mózgowego podczas zabiegów fizjoterapeutycznych są pacjentami najwyższego ryzyka, a podczas wykonywania różnorakich zabiegów wy mag ustawicznego monitorowania ich stanu.

Ryc. 113 Sposób wykonania testu De K Nieuwenhuysena

Test różnicujący dla zawrotów głowy

Pozycja wyjściowa osoby badanej: siedząca.

Pozycja wyjściowa badającego: stojąca z tyłu osoby badanej.

tą

Sposób wykonania: badany ma za zadanie wykonać kilkanaście szybki skrętów głowy w obu kierunkach z otwartymi oczami, następnie powtórzyć czynność przy oczach zamkniętych. Kolejno, rów-nież przy oczach zair tych, badający obejmuje głowę osoby badanej tak, by równocześnie objąć s’ imi ramionami i docisnąć tułów badanego do klatki piersiowej badającego (d

pachowe badającego znajdują się na barkach badanego) przez co uzyskuje się stabilizację szyjnego odcinka kręgosłupa i wykonuje kilka kolistych ruchów tułowia. Następnie chwyta głowę badanego, który ciągle przy zamkniętych oczach, wykonuje kilkanaście ruchów- skrętnych całego tułowia (przy ustabilizowanej głowie).

Interpretacja: w warunkach prawidłow-ych w żadnej z kolejnych prób nie występują zawroty głowy. Jeżeli ta dolegliwość pojawi się za pierwszym razem (z otwartymi oczami), a nic występuje podczas próby z oczami zamkniętymi przemaw ia to za zawrotami głowy pochodzenia „ocznego” (nie wykryte wady wzroku). Powtórzenie się zawrotów głowy przy oczach zamkniętych i ustabilizowanym odcinku szyjnym kręgosłupa przemaw ia za błędnikowym pochodzeniem tego objawu. Natomiast wystąpienie zawrotów głowy przy oczach zamkniętych i ustabilizowanej pozycji głowy podczas ruchów skrętnych całego tułowia (w tym i szyjnego odcinka kręgosłupa) przemawia za szyjną etiologią zawrotów- głow-y.

Próba chodu „gwieździstego” Babińskiego-Weila

Pozycja wyjściowa osoby badanej: stojąca.

Pozycja wyjściowa badającego: stojąca w takiej odległości od osoby badanej by nic przeszkadzać jej w wykonaniu testu.

Sposób wykonania: badany, z zamkniętymi oczami, wykonuje dwa kroki do przodu oraz z powrotem dwa kroki do tyłu, czynność tą powtarza cyklicznie (w- okresie co najmniej 1 minuty).

Interpretacja: w warunkach prawidłowych osoba badana tylko nieznacznie odchyla tor wykonywanych kroków od początkowej pozycji wyjściowej. W zaburzeniach równowagi pochodzenia błędnikowego i/lub móżdżkowego badany będzie wyraźnie zbaczać w kierunku ogniska chorobowego. W poważniejszych uszkodzeniach móżdżku ujawni się ataksja móżdżkowa - badany będzie się zataczać, lub wręcz nic będzie w stanic wykonać próby bez kontroli wzroku.

Próba kroków Unterbergera

Pozycja wyjściowa osoby badanej: stojąca.

Pozycja wyjściowa badającego: stojąca w takiej odległości od osoby bada-^neJ h> nic przeszkadzać jej w wykonaniu testu.

Sposób wykonania: badany wykonuje 50 kroków w miejscu z wysokim koszeniem kolan przy zamkniętych oczach.

Interpretacja: w warunkach prawidłowych badany tylko nieznacznie zmic-^nia kierunek chodu w miejscu (dopuszczalne jest zboczenie od pierwotnego kie-^mnku do około 45°). Wyraźna zmiana kierunku przemawia za błędnikowym Chodzeniem zaburzeń równowagi. Zataczanie się jedno- lub obustronne