img066 (36)

Test antefleksji

# Metodyka: Pozycja wyjściowa osoby badanej to siad klęczny, kończyny górne mogą być złożone z tylu na : pośladkach. Badający stoi z boku osoby badanej. Badany wykonuje głęboki skłon, starając się dotknąć czołem podłoża, utrzymując przy tym ramiona wzdłuż tułowia lub założone z tyłu (tzw. ukłon japoński)

Test antefleksji

♦ Interpretacja: O deficycie antefleksji świadczy brak zgięcia na poziomie co najmniej 3 segmentów ruchowych kręgosłupa.

Deficyt antefleksji w wieku rozwojowym świadczyć może o stanie preskoliotycznym, a w sytuacji występowania skoliozy znaczny deficyt zgięcia (antefleksji) kręgosłupa jest objawem mogącym świadczyć o zagrożeniu znaczną progresją skrzywienia. U dorosłych pozytywny tego rodzaju test świadczy o bloku czynnościowym_

Test na mięsień nadgrzebieniowy

♦ Metodyka: Badany jest w pozycji siedzącej lub stojącej, kończyny górne swobodnie zwieszone ^; wzdłuż tułowia. Próba czynnego odwodzenia kończyny górnej w stawie ramiennym. Jeżeli chory czynnie nie może wykonać I fazy ruchu świadczy to o zmianach patologicznych w mięśniu nadgrzebieniowym. Po biernym odwiedzeniu powyżej tego kąta badany jest zdolny do pełnego wznosu kończyny przez odwodzenie.

Objaw bolesnego luku

♦ Interpretacja: Powyższy test ujawnia naderwanie lub przerwanie ścięgna m. j nadgrzebieniowego.

♦    Metodyka: Z pozycji pośredniej wykonywane bierne i czynne odwodzenie ramienia.

♦    Interpretacja: Bóle przy odwodzeniu w zakresie między 70 i 120 stopni świadczą o uszkodzeniu ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego, które w tym czasie jest uciskane między guzkiem większym i wyrostkiem barkowym.

Powyżej kąta 120 stopni dolegliwości bólowe zwykle nie występują.

	^4"i	/- fi
h]	-• ! ' ,	•
	U ;J- ' fyl
	LA	w:
! i =	U)	jii)^:

Balotowanie rzepki

♦    Metodyka: Pacjent leży tyłem lub stoi. Jedna ręka od strony dogłowowej obejmuje zachyłek nadrzepkowy, a druga naciska na rzepkę w kierunku uda albo -wywierając niewielki ucisk - przesuwa ją przyśrodkowo lub bocznie

#    Interpretacja: Sprężysty opór świadczy o patologii i przemawia za obecnością płynu w jamie stawowej.

Ruchomość rzepki

•# Metodyka: Pacjent leży na plecach. Badający obejmuje kciukami o raz palcami wskazującymi obu rąk, od strony bliższej i dalszej, górną i dolną połowę rzepki. Podczas przesuwania do boku oba kciuki przemieszczają rzepkę nad boczny kłykieć kości udowej. Przy przesuwaniu przyśrodkowym palcami wskazującymi przemieszcza się rzepkę w odwrotnym kierunku. Palcami wskazującymi albo kciukami można wtedy zbadać uniesioną tylną powierzchnię rzepki do boku, do oceny jej stabilności wykonujemy powyższy test przy napięciu m. czworogłowego.