0000015 2

130 KINEZYTERAPIA

Ryc. 43 Test ruchu skłonu głowy i szyi w tył w stopniu 3. Pozycja wyjściowa i stabilizacja przed wykonaniem ruchu.

Ryc. 44. Pozycja głowy i szyi badanego po wykonaniu ruchu.

5

-    Wszystkie parametry badania takie jak w stopniu 4, tylko wielkość oporu osiąga wartość maksymalną przy zachowaniu pełnego zakresu ruchu.

-    Pozycja wyjściowa leżenie bokiem (dowolnym). Odciążenie ręką testującego lub za pomocą systemu bloczkowego ma zapewnić ustawienie i ruch skłonu w tył w płaszczyźnie równoległej do podłoża.

Stabilizacja drugą ręką testującego w górnym odcinku kręgosłupa piersiowego między łopatkami nic pozwała na wykonanie rotacji tułowia w kierunku leżenia tyłem.

Ruch skłonu w tył w płaszczyźnie strzałkowej wokół osi poprzecznej (ryc. 46).

-    Pozycja wyjściowa leżenie przodem. Przy próbie ruchu skłonu głowy j szyi w tył bada się palpacyjnie napięcie w okolicy karku. Możliwe do sprawdzenia jest jedynie napięcie m. czworobocznego, który przykrywa pozostałe mięśnie z tej grupy, ponieważ położony jest zewnętrznie (ryc. 47).

0 - Przy zachowaniu wszystkich parametrów badania jak w stopniu 1 nie wyczuwa się napięcia w okolicy karku.

Ryc. 45 Stopień 4 i 5. Sposób dawkowania oporu i stabilizacji.

pomocą reki badającego.

^Ryc 46. Stopień 2 po wykonaniu ruchu skłonu Qłowy w tył. Prawidłowe odciążenie głowy za

Ryc. 47. Stopień 1*0 Ułożenie rąk badającego w celu palpacyjnego badania napięcia mięśniowego.