0000047(3)

(lipiec—październik). Chorują przeważnie dzieci (od kilku miesięcy do 5 lat), chociaż w czasie większych epidemii zapadają również dorośli.

Źródłem zakażenia jest człowiek chory, ozdrowieniec lub nosiciel wirusa, stykający się z chorym. Najczęściej wydalam jest wirus z kalem, gdzie może utrzymywać sic przez tygodnie, a nawet miesiące, mniej ze śluzem z jamy nosowo-gardłowej. Toteż zakażenie rzadziej przenosi się drogą kropelkową, kiedy wrotami zakażenia jest jama nosowo-gardłowa, natomiast przeważnie drogą przewodu pokarmowego. kied\ to wrotami zakażenia jest jama ustna. Zakażone wirusem mogą być wszelkie produkty pokarmowe woda. mleko, owoce, jarzyny itd.), przy czym latem niepoślednią rolę w przenoszeniu wirusa na pokarmy odgrywają muchy.

Z przewodu pokarmowego wirus przenika do krwi, wywołując wire-mię, występującą we wczesnym okresie choroby; z krwi przedostaje się następnie w warunkach sprzyjających do ośrodkowego układu nerwowego, gdzie szerzy się wzdłuż dróg nerwowych. Rzadko tylko, zapewne z jamy nosowo-gardłowej, może bezpośrednio przejść do ośrodkowego układu nerwowego wzdłuż nerwów węchowych.

W przebiegu choroby powstają we krwi przeciwciała swoiste, które szybko narastają i utrzymują się w stanie czynnym przez wiele, nieraz dz.icsiąiki lat na dość wysokim poziomie.

Klinika. Okres wylęgania może być nieco krótszy lub dłuższy, wynosi przeciętnie od 7 do 14 dni. a nawet do kilku tygodni. Początek choroby jest nagły, gorączkowy.

W przebiegu odróżnić można głównie 4 okresy:

1.    Okres zakaźny, wynoszący kilka dni, charakteryzując) się wysoką

gorączką (38    40°), z szybkim spadkiem, po czym po upływie 6 dni za

chodzi często ponowny wzrost ciepłoty do 40° (tzw. krzywa dwuwierzchołkowa lub dwugarbna); wymioty, biegunka lub zaparcie, nieżyt nosa, zapalenie gardła, bóle głowy, tułowia i kończyn, objawy oponowe, poty. przeczulica; w tym okresie w płynie mózgowo-rdzeniowym stwierdza sic pleócytozę wiclojądrzastą, względnie je.dnojądrzastą obok niewielkiego wzrostu białka (tzw. rozszczepienie komórkówo-białkowe); w drugim tygodniu choroby skład płynu mózgowo-rdzeniowego ulega zwykle zmianie, a mianowicie pleocytoza zmniejsza się lub znika, a zawartość białka nieco wzrasta tzw. rozszczepienie białkowo-komórkowe .

2.    Okres tzw. porażenny, kiedy to po spadku gorączki występują wiotkie porażenia rozmaitych mięśni, względnie grup mięśniowych, mogą być zajęte również jądra ruchowe opuszki oraz pnia mózgu.

3.    Okres tzw. zdrowienia, kiedy to porażenia mięśni zostają ograniczone. podczas gdy inne objaw), również i niektóre porażenia ustępują.

4.    Okres objawów szczątkowych z pozostałymi i utrwalommi porażeniami wraz z towarz)szącymi im zaburzeniami troficznymi oraz przykurczami.

A. Postacie b czporażen n e:

346