page0750

742

Snellaert — Snellius

wojskowego, i już od kilku miesięcy zajmował posadę w armii, kiedy wybuchła rewolucyja belgijska. Nie czując się skłonnym, do wejścia w służbę holenderską, po urządzeniu się Belgii w kraj samoistny wrócił do domu ojcowskiego i kontynuował w Gandawie swoje studyja medyczne. W tymże czasie gdy ogłoszono stosowną nagrodę, wydał historyją poezyi flamandzkiej, Over de Nederlandsche dichtkunst in Belgie, (Bruxella, 1838), która została uwieńczona i ogólnie uznana. W zamiarze przyjścia w pomoc rzeczom flamandzkim, w r. 1836 w Gandawie, gdzie doktoryzował się i był czynny odtąd jako lekarz, doprowadził do skutku zebranie się towarzystwa flamandzkiego, De tael is gansch het volk, które rozpoczęło ruch flamandzki. Od roku 1840—1843 w tym celu wydawał Kunst en Letterblad, później napisał broszurę Wael en Vlammg, (Gent, 1846). Także zastępując Willema, z którym się przyjaźnił, kierował redakcyją ostatnich tomów, Belgisch Museutn. Miał także czynny udział w piśmie, De Eendrachl wychodzącem w Gandaw ie od roku 1846. Po śmierci Willema, Snellaert swojem staraniem wydał, Oude rlaemsche Liederen (Ganda. 1848), dodawszy do nich własną wyborną przedmowę. Pomnożył także dodatkami uskutecznione przez siebie drugie wydanie Willema, Reinaert de Fos, (Gand. 1850). Za jego także staraniem wyszło dobre wydanie lud o we, Oude en nie wre Liedjes (Gand. 1853). Po francuzku i jednocześnie po flamandzka wyszło jego Kort begrib eener geschiedenis der Nederlandsche Lelterkunde, (Antwerp. 1849), którego drugie wydanie p. t.: Sthets eener geschiedenis der Nederlandsche Letterkunde, (Gand. 1850), nawet w wielu holenderskich gimnazyjach używane było. Oprócz tego Snellaert wydał wiele drobnych pism, mów i poezyj i doprowadził do skutku wydrukowanie wielu dawniejszych drobnych pism flamandzkich. Należą tu między innemi: Over de kamers ran Rhetorika te Kortryk, (Gand. 1839); Bydragen tot de kennis ran den tongral en het taeleigen ran Kortryk, (Gand. 1844); Korte lecensschets ran Willems, (Gand. 1847) i t. d. Snellerta mowa: 0ver de sociale denhbeelden ran Maerlant en dezer inrloed op het rlaemsch rolk in de XIV ecicw (1851); z powodu wyłożonych w nich dążności politycznych ezęstokrotnie była krytykowana.

Snellius (Willebrord), słynny matematyk, urodzony w Lejdzie 1591 r. Po ojcu swoim Adolfie zajął katedrę matematyki w tamecznym uniwersytecie, umarł 1626 r. Liczne dzieła, które zostawił, świadczą o niepospolitych zdolnościach jego do matematyki i nauk z nią w związku zostających. Najznakomitszem jeg > odkryciem jest prawo z teoryi załamania światła, że stosunek pomiędzy wstawą kąta padania i wstawą kąta załamania światła jest stały. Najznakomitszem z dziei jego, jest Eratosthenes batarus, De Terrae Ambitu (Lejda, 1617), w którem podaje wypadek rachunków wykonanych przez niego dla oznaczenia wielkości ziemi, wktórymto celu wymyślił sposób postępowania jeszcze obecnie używany. Zmierzył najprzód łuki niebieskie pomiędzy miastami holenderskiemi: Alkmaar, Lejdą i Berg-op-Zoom za pomocą obserwacyj wysokości bieguna dla tych miejsc, oznaczył następnie trygonometryczne odległości południkowa między tern i miejscami i ztąd wyprowadził długość stopnia południka na 55021 sążni (toises). Inne dzieła jego są: Przełożył z hollenderskiego na język łaciński dzieło Ludolfa van Ceulen: 0 obliczaniu okręgu kola (Lejda, 1609), później zaś wydał w tym przedmiocie własne dzieło: Cyclometricus (Lejda, 1621); zebrał spotrzeżenia landgrafa Hessen-Kasselskiego, Wilhelma IV, które łącznie ze spostrzeżeniami Waltera i Regiomontana wydał w Lejdzie 1618, tudzież napisał dzieło nautyee poświęcone: Tip/iys Balarus, i t. d.