8401850463

jest już od kilku lat zinstytucjonalizowany. Nie oznacza to oczywiście, że informacje, których twórcami są te instytucje centralne, docierają bez trudu do bezpośrednich producentów — w tym również do indywidualnych rolników i hodowców. W lepszej sytuacji niż ci ostatni znajdują się Państwowe Gospodarstwa Rolne. One to właśnie, dzięki ustalonemu już systemowi przepływu, mogą liczyć na informacje spływające „ze szczebla centralnego”.

Zupełnie prawie nietknięty jest jednak problem koordynacji przepływów informacji „w poziomie” na użytek indywidualnego rolnika. Mowa tu oczywiście o informacjach wytwarzanych przez instytucje zlokalizowane na terenie poszczególnych województw. Nie ma potrzeby przypominać, że rolnik gospodaruje w każdym regionie w odrębnych warunkach klimatycznych, glebowych i ekonomicznych. Sprawy te są uwzględniane w centralnej prasie fachowej i w publikacjach książkowych. Trudno jednak wyobrazić sobie rolnika, mającego czas, pieniądze i ochotę na wertowanie ponad 200 tytułów czasopism oraz około 600 książek i broszur w poszukiwaniu potrzebnych mu informacji — taka bowiem jest w naszym kraju przeciętna roczna produkcji materiałów z zakresu gospodarstwa wiejskiego. Mając te względy na uwadze, Ministerstwo Rolnictwa powołało w poszczególnych województwach Rejonowe Rolnicze Zakłady Doświadczalne, z własnymi ośrodkami informacyjnymi¹). Podobnie przy wyższych uczelniach rolniczych utworzono ośrodki postępu technicznego w rolnictwie²). Instytucje te prowadzą niezbędne badania, produkując równocześnie informacje na tematy rolnicze związane z warunkami lokalnymi. Pozornie wydawać by się mogło, że sprawa została rozwiązana do końca. Jak jednak wiadomo, wytworzenie określonej, choćby genialnej informacji, nie oznacza, iż ci, dla których ją przeznaczono, dowiedzą się niejako automatycznie o jej istnieniu. Aby taki idealny stan mógł zaistnieć, ośrodki informacyjne muszą posiadać wysoce sprawne pracownie reprograficzne i zorganizowany regionalny system przepływu informacji. W praktyce sprawa ta nie została dotąd właściwie rozwiązana.

W województwie szczecińskim podjęto już próby koordynacji poczynań zmierzających do upowszechniania postępu rolniczego i tworzenia jednolitej, w miarę możliwości, sieci zasilania w informacje. Nad całością prac czuwa wojewódzki zespół upowszechniania wiedzy rolniczej, grupujący wszystkie instytucje, przedsiębiorstwa i organizacje, działające bezpośrednio na rzecz produkcji rolniczej lub związane swoją pracą ze wsią.

Organizacja informacji w rolnictwie szczecińskim

Działające w ramach wojewódzkiego zespołu upowszechniania wiedzy rolniczej cztery instytucje porozumiały się w kwestii organizacji jednolitej sieci informacji w rolnictwie.

Spośród nich Ośrodek Postępu Technicznego w Rolnictwie Wyższej Szkoły Rolniczej w Szczecinie oraz Rejonowy Zakład Doświadczalny w Barzkowicach (pow. Stargard) wraz z trzynastoma ośrodkami postępu rolniczego, zlokalizowanymi w poszczególnych powiatach, gromadzą i opracowują materiały dokumentacyjne, prowadzą własne badania naukowe o charakterze regionalnym dla celów zastosowania w praktyce w warunkach Pomorza Zachodniego.

Wojewódzki Ośrodek Informacji Naukowo-Technicznej i Ekonomicznej, posiadający dobrze wyposażoną i zorganizowaną pracownię reprograficzną, zajmuje się zwielokrotnianiem tych informacji, publikuje również materiały z narad, seminariów i sympozjów, odbywających się w województwie, a dotyczących problemów rolnictwa i hodowli. Czwarty ze współorganizatorów — Wojewódzka i Miejska Bi-

^ł) Zarządzenie nr 121 z dnia 1.IX.1962 (z późniejszymi szczegółowymi ustaleniami).

*) Zarządzenie Ministra Szkolnictwa Wyższego z dnia 13.V.19Gl r.

336