0000047 2

96 Leki przeciwdepresyjnc i leczenie stanów depresyjnych

Tabela 4.14. Zasady stosowania leków trój pierścieniowych przeciwdepresyjnych w terapii depresji

•    Leczenie należy rozpoczynać od dawek małych (j/4--1/3 dawki terapeutycznej) w tabletkach lub wstrzyknięciach domięśniowych i zwiększać je do wysokości tzw. okna terapeutycznego.

•    Przy podstawowych TLPD (amitryptylina, imipramina, klomipramina), dla większości chorych dawka optymalna wynosi 150-200 mg/24 h, u części chorych zachodzi potrzeba stosowania dawek większych (300 mg/24 h).

•    Przy dobrej reakcji chorego na lek pierwsze przejawy poprawy pojawiają się po 10-14 dniach terapii, zaś pełna poprawa (ustąpienie depresji) po 4-6 tygodniach.

•    Brak wyraźnych zmian po 3 tygodniach leczenia jest wskazaniem do zastosowania dawki maksymalnej, brak efektu terapeutycznego po 6-8 tygodniach kuracji uprawnia do zmiany metody leczenia.

•    Około 25% chorych na depresję nie reaguje na poszczególne leki przedwdepresyjne; wśród osób, które przebyły wiele zespołów depresyjnych, odsetek ten jest większy.

•    Po uzyskaniu poprawy stanu klinicznego leczenie należy kontynuować przez następne kilka tygodni (w dawkach, które przyniosły efekt, lub nieco mniejszych) w celu zapobieżenia ponownemu pojawieniu się objawów leczonego zespołu depresyjnego.

•    Dawkę leku należy zmniejszać stopniowo. Nagłe przerwanie stosowania leków przeciwdepresyjnych (zarówno TLPD, jak i leków drugiej generacji) może spowodować pojawienie się zaburzeń określanych mianem „zespołu abstynencyjnego’’ w postaci złego samopoczucia, bezsenności, lęku, niepokoju ruchowego, bólów głowy, jadłowstrętu, nudności, wymiotów, niekiedy hipomanii lub manii.

Tabela 4.15. Przeciwwskazania i ograniczenia stosowania trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych (TLPD)

Przeciwwskazania

•    Jaskra (z zamkniętym kątem przesączania)

•    Znaczne zaburzenia rytmu serca (zwłaszcza tachyarytmia. migotanie przedsionków)

•    Ostra niewydolność naczyń wieńcowych, okres bezpośrednio po zawale

•    Znaczne nadciśnienie tętnicze krwi i znaczna hipotonia

•    Znaczna nadczynność gruczołu tarczowego

•    Choroba Addisona

•    Ciężkie uszkodzenie narządów miąższowych (wątroby i nerek) oraz układu krwiotwórczego

•    Zespoły depresyjne przebiegające z zaburzeniami świadomości

•    Zatrucia alkoholem, barbituranami, narkotykami, lekami psychotropowymi, lekami o działaniu cholinolitycznym i adrenergicznym

•    Konieczność stosowania niektórych leków ze względu na występujące schorzenia somatyczne (zob. tabela 4.20)

•    Nadwrażliwość na leki

Przeciwwskazania względne, ograniczenia

Stosowanie TLPD wymaga dużej ostrożności przy występowaniu:

•    Schorzeń układu krążenia, w tym choroby niedokrwiennej serca, zaburzeń układu przewodzącego, nadciśnienia i miażdżycy

•    Schorzeń przemiany materii

•    Przerostu gruczołu krokowego

•    Zaburzeń układu krzepnięcia i krwawienia

•    Organicznych uszkodzeń o.u.n. (zwłaszcza padaczki)

•    Wyniszczenia, niedożywienia i złego stanu ogólnego Stosowanie TLPD w tych stanach należy łączyć z odpowiednim leczeniem schorzeń somatycznych.

Należy zachować ostrożność w stosowaniu TLPD u osób ^w wieku podeszłym oraz w ciąży.