24
-j Ti-Kup Ka u±\l , 1 u
1.3. Przyjmując wstępnie Z:’=19, m'=d\/Z\. Moduł m'
zaokrągla się do wartości zbliżonej do wa, mm zgodnej z PN (tabl. 1.5.2.2).
1.4. Liczba zębów zębnika Z.- <][/m „,
Z\ - liczba całkowita (Z, ^ 17).
1.5. Liczba zębów koła Z2= Z. u, Z2- liczba całkowita.
1.6. Zerowa odległość osi awo=0,5(dw\+dwi), nim.
Jeżeli chcemy zaokrąglić o1, do wielkości Cw zgodnej z PN (tabl. 1.5.2.3), to korzystamy z zazębienia korygo wanego (1.5.2.1 p. A).
1.7. Średnice okręgów kół - p. 1.9 dla p = 0°.
1.8. Rzeczywiste przełożenie przekładni ura=Z2/Z,.
• • W związku z udokładnieniem u przekładni (patrz PARAMETRY 7ADANE i p. 1.8) wprowadza się korektę przełożenia następnego stopnia napędu i zawartości kolumn a i T (tabl. 1.1.4).
••• Dla \aH‘Ołtf\\QOłaHt,>5% wprowadza się odpowiednią zmianę parametru b2 przekładni (od p. 2.7).
MPa,
HP »
PARAMETRY ZADANE:
Schemat reduktora,
T\, 72, N-m; nx, n2i 1/min; u j Tnua/7^omj Vhp , ^ft\, ®iips\• U)irs2» D/7y2> MPa.
1. OBLICZANIE ŚREDNICY ZĘBNIKA2
I DOBÓR INNYCH PARAMETRÓW PRZEKŁADNI
1.1. Średnica zębnika
d;=Kd
Kd = 17 MPa'° - dla kół o zębach prostych,
Kd = 68 MPa10 - dla kół o zębach skośnych,
Tf/U - współczynnik szerokości wieńca (w stosunku do średnicy zębnika), b/dx =f (WB, rozmiesz
czenie kół względem łożysk) (tabl. 1.5.2.1),
Kup - współczynnik nierównomicmości rozkładu obciążenia wzdłuż linii styku, Knp = f ( HB, rozmieszczenie kół względem łożysk, ) (rys. 1.5.2.2a, b),
Ka - współczynnik uwzględniający zewnętrzne obciążę nie dynamiczne (tabl. 1.5.2.9),
+(-) - zazębienie zewnętrzne (wewnętrzne).
1.2. Szerokość wieńca koła zębatego b2~b“ md\t mm.
Szerokość wieńca zębnika ńi“Ó2 + (3-^5), mm.
Zaokrągla się b\ i b2 do liczb całkowitych, mm.
1.3. Obliczeniowa odległość osi
O2 = d/(u+1 )/(2 cosp') (/?'= 15°), mm,
Q'w zaokrągla się do wartości zbliżonej do aw, mm (aw2o+) zgodnej z PN (tabl. 1.5.2.3).
1.4. Przyjmując wstępnie Zt=19 (/?'=215°) oblicza się mo duł m = d,'cos p'/Zx\ mm i zaokrągla do wartości zbliżonej do mn, mm zgodnej z PN (tabl. 1.5.2.2).
1.5. Sumaryczna liczba zębów ZŹ~ 2ow cosp'/mD. Zaokrągla się Z,' do zbliżonej liczby całkowitej Zr.
1.6. Rzeczywisty kąt pochylenia zęba cos p» Zr /n0/(2ow.), (dokładność obliczeń - 4 znaki po przecinku),
P = 3IC COS /?=___
1.7. Liczba zębów zębnika Zf:ZK/(u+1).
Zaokrągla się Z\ do liczby całkowitej (Zx ^17).
Liczba zębów koła zębatego Z2 = ZE-2Zi.
1.8. Rzeczywiste przełożenie przekładni un—Z2/Z\2
1.9. Średnice okręgów kół zębatych, mm:
- tocznych dwl(2)= /nn-Zł(2)/cos p,
- wierzchołków zębów dOUXx = m„- (Z1(2)/cos/5+2),
- podstaw zębów drxm= ma- (Zjpj/cos/? -2,5),
-zasadniczych dbi&m dwX(2)Cos a, (a=20°).
Sprawdzanie aw= 0,5{dwX+dw2\ mm,
(dokładność obliczeń d i aw — 2 znaki po przecinku).
2. SPRAWDZANIE OBLICZENIOWYCH NAPRĘŻEŃ STYKOWYCH
2.1. Siła obwodowa w zazębieniu R,=2 712 \0vdW], N.
2.2. Obwodowa prędkość kół V=7T dw, /i|/(602103)» ®^s-
2.3. Klasa dokładności =f (V, p) (tabl. 1.5.2.4).
2.4. Jednostkowa obwodowa siła dynamiczna
WJIV=• Q0‘V 'IÓw7u , N/mm,
ó„ - współczynnik uwzględniający wpły w błędów zazę bienia na obciążenie dynamiczne óH = f (JIB, p) (tabl. 1.5.2.6),
qo współczynnik uwzględniający wpływ różnicy po działek zębnika i koła zębatego, q0~ f (klasa dokładności, m) (tabl. 1.5.2.8).
2.5. Jednostkowa obwodowa siła obliczeniowa w strefie jej największego spiętrzenia
2.6. Współczynnik między/ębnego obciążenia dynamicznego
2.7. Jednostkowa obliczeniowa siła obwodowa
Wm —Ft'Kup‘Km'Ka b2, N/mm.
2.8. Obliczeniowe naprężenia stykowe
n ~7 7 7 l^HI U±1
<j„-ZttZMZc —
ZH - współczynnik uwzględniający kształt stykających się powierzchni zębów:
- dla zębów prostych Z/,= 1,77,
- dla zębów skośnych ZH 1,77 cos p,
ZM - współczynnik uwzględniający własności mechani czne kół zębatych ZM- 275 MPa12
Zt -współczynnik przyporu:
dla zębów prostych Zc=\,
dla zębów skośnych ZF - v ,
En - czołowy wskaźnik przyporu, ra=[l,88-3,2(l/Zl±l/Z2)]cos^.
niętych wg parametru aw (p. 1.5.2.2).
Istnieją obliczenia wytrzymałościowe walcowych przekładni zamk