24
TvKhpKa u±1J03 u
mm,
1.3. Przyjmując wstępnie Zi=19, m'=d{/Zi'. Moduł m’
zaokrągla się do wartości zbliżonej do ma, mm zgodnej z PN (tabl. 1.5.2.2).
1.4. Liczba zębów zębnika Zx~ d(/mD,
Zł” liczba całkowita (Zi>17).
1.5. Liczba zębów koła Z2-Zr u , Z2- liczba całkowita.
1.6. Zerowa odległość osi Owo=0,5 (d»q+ dw2), mm.
Jeżeli chcemy zaokrąglić Qw0 do wielkości aw zgodnej z PN (tabl. 1.5.2.3), to korzystamy z zazębienia korygowanego (1.5.2.1 p. A).
1.7. Średnice okręgów kół - p. 1.9 dla p = 0°.
1.8. Rzeczywiste przełożenie przekładni utz=Z1/Zl.
+1 W związku z udokładniettiem u przekładni (patrz PARAMETRY ZADANE i p. 1.8) wprowadza się korektę przełożenia następnego stopnia napędu i zawartości kolumn n i T (tabl. 1.1.4).
*** Dla |aH- ayp 1100 /> 5% wprowadza się odpowiednią zmianę parametru b2 przekładni (odp. 2.7).
MPa,
PARAMETRY ZADANE:
Schemat reduktora,
T\, T2, N-m; n j, u 2 > 1 /min: u, /Tnom,
, &fp\> ^FP2’ @1JPS\ i &HPS11 &FPSV > <7f7>5'2' MPa.
1. OBLICZANIE ŚREDNICY ZĘBNIKA1
I DOBÓR INNYCH PARAMETRÓW PRZEKŁADNI
1.1. Średnica zębnika
d'=Kd
Kd - 77 MPa1/3 - dla kół o zębach prostych,
Kd = 68 MPa1/3 - dla kół o zębach skośnych,
Tpbd ~ współczynnik szerokości wieńca (w stosunku do średnicy zębnika), - b/d{ = f (HB, rozmiesz czenie kół względem łożysk) (tabl. 1.5.2.1),
Khp - współczynnik nicrównomiemości rozkładu obciążenia wzdłuż linii styku, Kh^— f (HB, rozmieszczenie kół względem łożysk, ) (rys. 1.5.2.2a, b),
Ka - współczynnik uwzględniający zewnętrzne obciążę nie dynamiczne (tabl. 1.5.2.9),
+(-) - zazębienie zewnętrzne (wewnętrzne).
1.2. Szerokość wieńca koła zębatego b2=b = -d/, mm.
Szerokość wieńca zębnika ń1=i>2 + (3^-5), mm.
Zaokrągla się bx i b2 do hczb całkowitych, mm.
1.3. Obliczeniowa odległość osi
o; = d1'(u+l)/(2cosJff') (p’= 15°), mm,
o'w zaokrągla się do wartości zbliżonej do aw, mm zgodnej z PN (tabl. 1.5.2.3).
1.4. Przyjmując wstępnie Zi=19 (0'=15°) oblicza się rao-duł m = di'cos p’/Zu mm i zaokrągla do wartości zbliżonej do mn, mm zgodnej z PN (tabl. 1.5.2.2).
1.5. Sumaryczna liczba zębów Zj! - 2 ow cos p VmD. Zaokrągla się Zś do zbliżonej liczby całkowitej ZE.
1.6. Rzeczywisty kąt pochylenia zęba cos p = ZS'ma/(2aw), (dokładność obliczeń - 4 znaki po przecinku),
p = arc cos p=_°_'_".
1.7. Liczba zębów zębnika Z^Zt/(u +1).
Zaokrągla się Z\ do liczby całkowitej (Zt >17).
Liczba zębów kola zębatego Z2=Z^~Z\.
1.8. Rzeczywiste przełożenie przekładni un=Z2/Z2
1.9. Średnice okręgów kół zębatych, mm:
- tocznych dw 1(2)= mn• Z1(2)/cos p,
- wierzchołków zębów da 1(2)= m„- (Z1(2)/cos /3+2),
- podstaw zębów dri(2>- mn-(ZI(2)/cosp -2,5),
- zasadniczych d1 i(2)-dwxg) cos a, (a =20°).
Sprawdzanie aw= 0,5(dwi+dw2), nun,
(dokładność obliczeń d i av — 2 znaki po przecinku).
2. SPRAWDZANIE OBLICZENIOWYCH NAPRĘŻEŃ STYKOWYCH
2.1. Siła obwodowa w zazębieniu Ft=2Tl-\0i/dwi, N.
2.2. Obwodowa prędkość kół V=-ndwlnJ (60 103)> m/s.
2.3. Klasa dokładności =f(V,p) (tabl. 1.5.2.4).
2.4. Jednostkowa obwodowa siła dynamiczna
^Hv^dH-q0-V faw/u\ N/mm,
5jj - współczynnik uwzględniający wpływ błędów zazę bienia na obciążenie dynamiczne óH=f (HB, p ) (tabl. 1.5.2.6),
qa - współczynnik uwzględniający wpływ różnicy po działek zębnika i koła zębatego, qa= f( klasa dokładności, m ) (tabl. 1.5.2.8).
2.5. Jednostkowa obwodowa siła obliczeniowa w strefie jej największego spiętrzenia
Ft KHp/b2 , N/mm.
2.6. Współczynnik międzyzębnego obciążenia dynamicznego
2.7. Jednostkowa obliczeniowa siła obwodowa
Wfft — Ft ‘Kjjv ‘Ka /b2, N/mm.
2.8. Obliczeniowe naprężenia stykowe
,T — y y y ! Wm < fj ***
Uh” Aff ’1-r. \i j UHP 5
J dw i U
ZH - współczynnik uwzględniający kształt stykających się powierzchni zębów:
- dla zębów prostych ZH= 1,77,
- dla zębów skośnych ZH = 1,77 cos p,
ZM -współczynnik uwzględniający własności mechani-czne kół zębatych ZM= 275 MPa1^
Zt -współczynnik przypora:
- dla zębów prostych' Ke=\,
- dla zębów skośnych Zt - /I/sa,
£a - czołowy wskaźnik przypora, c„ = [1,88-3,2(1 /Zi±l/Z2y\ cos p.
Istnieją obliczenia wytrzymałościowe walcowych przekładni zamk
niętych wg parametru aw (p. 1.5.2.2).