0000076(2)

nych (tzw. odczyn trupi) oraz na zanikaniu odruchów ścięgnowych i okostnowych. Napady kataplektyczne mogą naśladować porażenie okresowe. są jednak krótsze i towarzyszy im często narkolepsja; brak jest zresztą zaburzeń w oddziaływaniu elektrycznym w czasie napadu.

Omawiając rozpoznanie schorzeń mięśniowych nie wspominam tu o rzadkich przypadkach wrodzonego braku niektórych mięśni, jak np. mięśnie piersiowe, mięsień czworoboczny, zębaty wielki, ezworoglowy ud., ponieważ rozpoznanie ich jest łatwe. Przyczyną tych braków lub niedorozwoju jest zwykle wrodzony brak lub niedorozwój odpowiednich jąder w rogach przednich rdzenia kręgowego.

INNE MIOPATIE

Przez miopatic w ogólnym znaczeniu rozumieć należy choroby mięśni. Obok typowych opisanych już wyżej jednostek chorobowych, jak dystro-fia mięśniowa, miotonia lub zapalenie wielomięśniowe, występują sporadycznie inne znacznie rzadsze choroby mięśni, których znajomość jest jednak niezbędna. Wymienić tu należy zwłaszcza następujące zespoły: miopatic hormonalne zaburzenia mięśniowe w przebiegu nowotworów złośliwych, miopatie metaboliczne, wreszcie miopatic toksyczne.

M i o p a t i c. hor rn o n a 1 ri e (e n d o k r v n n e). W przebiegu chorób tarczycy występują rozmaite zaburzenia czynności mięśni. W nadczynności tarczycy pojawia się czasem porażenie mięśni zewnętrznych oczu wraz z wytrzeszczem; w przypadkach tych na skutek zmian w mięśniach gałkoruehowych dochodzi do porażeń ruchów gałek ocznych. Zdarza się nadto tzw. miopatia tyreotoksyczna występująca w postaci ostrej i przewlekłej. Postać ostra zdarza się wyjąkowo, występuje nagle osłabienie czynności wielu mięśni, między innym oddcłcchowych oraz mięśni unerwianych przez nerwy opuszkowe. Mogą być obecne w mięśniach drżenia pęczkowe. Nieraz dochodzi współistnienie nadczynności tarczycy i miastenii tTIenson. 1963). Częściej występuje postać przewlekła mio-patii tyreotoksycznej, wówczas zajęte są mięśnie przy kadłubowe, niekiedy również mięśnie oczu luli mięśnie unerwiane przez nerwy opuszkowe; zazwyczaj widoczne jest w mięśniach drżenie pęczkowe. Przebieg jest powolni’. W niektórych przypadkach nadczynności tarczycy ujawnia się zespól miaśteiiiczny. zbliżony bardzo do miastenii właściwej, aczkolwiek oddziaływający słabo na leczenie prostygminą i lekami podobnymi. W nadczynności tarczo (W obserw uje <ię czasem reakcje niiotoniezne.

Opi'tmo nadto zespoły miopiityczne w niewydolności czy nności przy -sadki oniz w zespole Gudiiitga. E. Herman opisał jako tzw. endokrynnA zanik mięśni przypadki miopatii z typowym zajęciem mięśni clo-ńeb-UYch u chorych / współistniejącymi cechami zbliżonymi do zespołu Cushingą, jak znamienna ptilośe, nadmierne owłosienie, nietolerancja

276