04022013017

CHMIEL ZWYCZAJNY

nionym r lub w sus • Lupufar otrzymuj rrychszy

PRZEt Szyszki cbym, c w szcza niach.ii

Roślim

pędnie

trawie

ptcio*

Humulus    lupulus

Pierwsze wzmianki o chmielu pochodzą z V w. p.n.e. z Babilonii. W starożytnym Rzymie zaliczano go do jarzyn i roślin ozdobnych. W czasach nowożytnych w Europie był znany od XI* ale większą popularność zyska! w XIII w.

W przyklasztornych wytwórniach produkowanop#o z dodatkiem chmielu. Roślinie przypisywana także w magiczną i miłosną. Była tematem weselnych pieśra ludowych, towarzyszyła oczepinom panny młodej. Występuje w całej umiarkowanej strefie półkuli północnej. W Polsce chmiel rosnący w stanu naturalnym spotyka się na terenach wilgotn w lasach, zaroślach, starych parkach i na cn

■ w* wan neo na t w a • 2 QO

m

a

C

C

Chmiel to wieloletnie pnącze z rodziny kono- ! piowatych, osiągające 8 m długości. Pędy ma ■ czterokanciaste, pokryte haczykowatymi wioskami. Liście ułożone są naprzemianlegle, u nasady sercowate, na powierzchni szorstkie, o brzegu grubo ząbkowanym.

Kwitnie od lipca do sierpnia. Jest rośliną dwu-pienną. Żeńskie kwiaty mają jasnozielone kwiatostany w kształcie szyszki, męskie ze- | brane są w luźne wierzchotki.

Owocem jest orzeszek.

Roślina zawiera związki żywicowe (humulon, ¹ lupulon), flawonoidy (kwercetynę), olejek ete-ryczny, garbniki.

Pozyskuje się ją z upraw.

Surowcem zielarskim są owocostany chmielu ! |tzw. szyszki) StrobiliLupulin oraz główki włosków gruczołowych otarte z powierzchni szyszek (lupulina) Glandulae Lupuli.

54