042 7

42 2. Oerma(o(oq<a

42 2. Oerma(o(oq<a

wać. Wyników diagnozy skóry nie należy traktować jako dane niezmienne. Konieczne jest uaktualnianie oceny stanu skóry klientki. Zmiany mogą być spowodowane nie tylko zabiegami kosmetycznymi. Stan skóry może być też różny w różnych częściach ciała.

2.1. Ocena skóry

Wygląd zewnętrzny skóry uwarunkowany jest wieloma czynnikami, które należy uwzględnić przy dokonywaniu oceny zdrowej skóry. Na wygląd skóry składają się: koloryt (karnacja), rzeźba, elastyczność i napięcie, a także jej nawilżenie (wilgotność) i natłuszczanie.

Cechy te można określić różnymi metodami. Jeżeli nie dysponujemy przyrządami diagnostycznymi do

określenia parametrów skóry, najważniejszymi dla nas metodami będą: oglądanie skóry pod lampą bezcieniową z lupą, wyczuwanie skóry przez dotyk i wywiad z klientką. Wywiad jest bardzo istotny, gdyż tylko na tej drodze dowiemy się o problemach ze skórą, dotychczasowej pielęgnacji, zmianach jej stanu i wiele więcej.

Karnacja uwarunkowana jest zawartością barwnika, ukrwieniem i zabarwieniem właściwym naskórka. Dzięki ocenie barwy nieopalonej skóry, włosów, tęczówki oka oraz reakcji na opalanie możemy zaliczyć skórę do określonego fototypu. Im skóra ciemniejsza tym mniejsza jest jej wrażliwość, szczególnie na promienie słoneczne. Najwrażliwszy jest tzw. typ celtycki: rude włosy, bardzo jasna skóra, piegi i przeważnie niebieskie lub zielone oczy. Określenie typu skóry klientki odgrywa dużą rolę przy wyborze solarium i ustaleniu czasu naświetlania, aby zapobiec oparzeniom i przyspieszeniu procesu starzenia skóry, już i tak rozpoczętego działaniem promieni UV. Koloryt skóry można ustalić na podstawie jej jasności, stopnia zaczerwienienia i połysku za pomocą specjalnych optycznych przyrządów pomiarowych.

Ukrwienie skóry nadaje jej świeży, różowy lub też zmęczony, matowy i blady wygląd. Prześwitywanie naczyń krwionośnych, bądź też delikatnych naczyń włosowatych warstwy brodawkowej zależy w dużym stopniu od grubości naskórka. Osoby z cienkim naskórkiem mają skórę bardziej różową od osób o grubszej skórze. Aby dokładnie określić stopień ukrwienia skóry, potrzebne są drogie, skomplikowane urządzenia. Stopień ukrwienia skóry właściwej można ustalić badaniem przepływowym metodą Dopplera.

Stopień ukrwienia określany jest często na podstawie błony śluzowej oka (przez odchylenie dolnej powieki). Od strony wewnętrznej sprawdzamy, jak bardzo zaczerwieniona jest błona śluzowa. Metoda ta upoważnia jednak tylko warunkowo do wyciągania wniosków o ukrwieniu całej skóry. Niezależnie od ukrwienia błony śluzowej oka, na wygląd skóry może wpływać grubość warstwy rogowej.

Zabarwienie właściwe skóry, tzn. zabarwienie naskórka oraz zawartość barwnika można ocenić przyciskając do skóry plastikową przezroczystą szpatuł-kę. W ten sposób krew znajdująca się w drobnych naczyniach włosowatych zostaje wyciśnięta i ukazuje nam się właściwe zabarwienie skóry. Metodę tę nazywamy diaskopią.

Nawet wśród ekspertów nie ma zgodnej opinii co do definicji wrażliwości skóry. Istnieją indywidualne różnice wrażliwości lub skłonności skóry do podrażnień. Prawdopodobnie istnieje związek między wrażliwością skóry a jej przynależnością do typu określającego jego wrażliwość na promieniowanie słoneczne (typ I do IV). Oznacza to, że osoby o rudych włosach, jasnej skórze i przeważnie niebieskich lub zielonych oczach, których skóra obsypana jest piegami, z reguły są wrażliwsze niż osoby o ciemniejszej karnacji. Osoby o suchej skórze z obniżoną zdolnością wiązania wody reagują z reguły większą wrażliwością na podrażnienia niż ludzie o skórze tłustej (łojotokowej).

Skóra wrażliwa jest skłonna do wysuszania, złusz-czania, zaczerwienienia, małych pęknięć lub zmian zapalnych. Negatywnie działają na nią chłodne powietrze na zewnątrz i ciepłe, suche w pomieszczeniach. Preparaty silnie odtłuszczające skórę, takie jak toniki zawierające alkohol, peelingi, a także środki powierzchniowo czynne w preparatach myjących dodatkowo podrażniają skórę. Należy również unikać preparatów wzmagających ukrwienie oraz promieni UV. Skóra wrażliwa nie musi być podatna na uczulenia, gdyż są one nabyte.

Wrażliwość skóry kosmetyczka ocenia za pomocą dermografizmu, co można przetłumaczyć jako „pisanie po skórze¹¹. W tym celu należy przeciągnąć po skórze szpatułkę równomiernie ją przyciskając. Najpierw pod wpływem ucisku pojawia się biała powierzchnia, a po kilku sekundach następuje zaczerwienienie skóry. Zaczerwienienie to spowodowane jest rozszerzeniem naczyń krwionośnych, będące prawidłową reakcją na tego rodzaju podrażnienia. Zaczerwienienie widoczne jest przez krótki czas, a następnie znika. Jeżeli skóra się nie zaczerwieni oznacza to, że mamy do czynienia ze skórą, w której naczynia krwionośne reagują paradoksalnie, to znaczy zwężają się zamiast rozszerzać. Dermogra-fizm jest metodą chętnie stosowaną i prostą do