03

03



Materiał: Roztwór DNA.

Odczynnik: Bufor TE o pH 8,0: 10 mM Tris/HCl - 1 inM EDTA zawierający bromek ctydyny o stężeniu 2 tygrml.

Aparatura: Transiluminator lub lampa emitujące światło UV.

Wykonanie:

1.    Rozciągnąć fragment przezroczystej folii (najlepiej Saran Wrap) na powierzchni transiluminatora UV lub — w przypadku stosowania lampy UV — na powierzchni czarnego papieru.

2.    Na rozciągniętą folię wprowadzić pipetą równe objętości szeregu próbek wzorcowych o stężeniu DNA 0, 1, 2,5; 5, 10 i 20 pg/ml oraz próbki lub prób badanych.

3.    Do każdej próbki dodać równą objętość buforu TE z bromkiem etydyny i wymieszać przez pipetowanie.

4.    W świetle UV dokonać porównania natężenia fluorescencji bromku etydyny badanych próbek z próbkami wzorcowymi i na tej podstawie określić zawartość DNA w roztworze.

Uwagi:

1)    Szereg wzorcowych roztworów DNA należy sporządzić z DNA o długości zbliżonej do długości badanego DNA.

2)    Bromek ctydyny jest silnym mutagenem oraz substancją toksyczną. (Poza normalnymi środkami ostrożności przewidzianymi dla substancji toksycznych, roztwory zawierające bromek etydyny i nic przewidywane do dalszego użycia należy poddać procedurze dekontaminacji, która (zależnie od stężenia roztworu) może przebiegać następująco:

a)    Roztwór o stężeniu bromku etydyny ponad 0,5 mg, ml (Quillardet i Hofnung 1988): dodać taką ilość H20, aby stężenie bromku etydyny było mniejsze od 0.5 mg/ml; wprowadzić 1 objętość KMn04; wymieszać i dodać 1 objętość 2,5 M HC1, pozostawić w temperaturze pokojowej przez 12 godz.; wlać równą objętość 2,5 M NaOH; po wymieszaniu można wylać do zlewu.

b)    Rozcieńczony roztwór bromku etydyny (np. bufor elektroforetyczny o stężeniu bromku ctydyny 0,5 pg/ml), (Bcnsaud, 1988): na każde 100 ml roztworu dodać 100 mg węgla aktywnego i pozostawić w temperaturze pokojowej na I godz., mieszając od czasu do czasu; przesączyć roztwór przez filtr; filtr i zużyty węgiel włożyć do zamykanej torby foliowej i jeżeli jest taka możliwość, oddać je do punktu przyjmowania materiałów' szkodliwych.

3)    Promieniowanie L V jest szkodliwe, szczególnie dla oczu, należy więc zachować środki ostrożności — osłony, okulary itd.

4)    Oceny natężenia fluorescencji opisanej w etapie 4. można dokonać wizualnie lub przez sporządzenie fotografii i analizę dcnsytometryczną zdjęć.

Ćwiczenie 10.35. Pomiar ilości DNA zmodyfikowaną metodą z difenyloaminą (G.J. Gendimenico i wsp. I988: Arial. Biochent., 173:45 48)

Zasada: Metoda ta opiera się na metodzie Burtona, wykorzystującej tworzenie barwnego roztworu powstającego w reakcji DNA (poddanego hydrolizie kwasowej) z difenyloaminą w' obecności kw'asu siarkowego, kwasu octowego i aldehydu

433


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
03 Materiał: Trzustka lub inna tkanka bogata w RNA. Odczynniki: 1)    Bufor denaturu
CCF20130426006 Odczynniki:    0,1 M bufor węglanowy pH 8,8 2 mi roztwory 6 wzorcowyc
img032 (32) Odczunn i k i 3,87. roztwór cytrynianu sodowego Bufor octanowy o pH 5,1:   &nb
50 mM bufor fosforanowy (pH 7,2) z dodatkiem 3 mM EDTA, 0,4 M sacharozy, 1 mM FMSF i 1% BSA Prz
Bufor R I - 25 mM Tris-HCl pH 8.0, 50 mM glukoza, 10 mM EDTA Bufor R II — 0,2 M NaOH, 1% SDS (na świ
DSCN4202 Czerń eriochromowa T (bufor amonowy) pH -10 77    , i- 77   &
03 10.2.4. Badanie stopnia spolimeryzowania DNA metodą wiskozymetryczną Jedną z powszechnie stosowa
03 Rys. 10.11. Przykład pomiaru głębokości wgięcia anodowego krzywej dE/dt =f(E). Oscylopolarogram
03 Odzyskiwanie DNA po elektroforezie w żelu agarozowym. Jeśli stosuje się elektroforezę w żelu aga
CCF20121201010 -67- Wykonanie oznaczenia: Odczynniki: bufor cytrynianowo-fosforanowy o pH 6,5 1 % r

więcej podobnych podstron