Po obliczeniu całki ze zmienną t szukane wyrażenie dla całki wyjściowej otrzymamy wracając w uzyskanym wyniku do zmiennej x za pomocą wzoru
* = dx
Na przykład, aby obliczyć całkę J = f ----— podstawiamy x = t2.
J 1+ y x
Wtedy dx = 2tdi, oraz i- ,
r r 2tdt . r r+1-1 . . cl. i \ . * \
= 2 fdt-2 J = 2f-21n(H-l)+C = 2.l/*-21n(|/x+l.)+C
Można też postąpić inaczej. Niech t = 1+j/jc. Stąd x= (t—l)2, dx — — 2(f— l)z/ż, czyli
= 2r- 21ni+C = 2(l+y'x)-21n(l+j/x)+C
Otrzymane wyniki różnią się o stały składnik 2; oba są poprawne, o czym można się przekonać przez zróżniczkowanie.
Jak widzieliśmy na powyższym przykładzie, przy zamianie zmiennej można posługiwać się wzorem x = <p(t), wyrażającym x w funkcji t, albo wzorem t = y(x), wyrażającym zależność t od x.
Wybór wzoru (podstawienia) określającego zamianę zmiennych gra tu pierwszorzędną rolę, przy czym nie można podać jakiejś ogólnej reguły, jak dobrać najlepsze podstawienie w każdym przypadku. Pewne jednak szczególne zasady dla ważniejszych typów całek będą omówione poniżej.
3,J'i
xdx
Vx2+°
465. Obliczyć całki: 2 xdx ^3
dx
^ r sin jecie
J j/l+2cos;c
Jye’+l
Rozwiązanie: 1) Podstawiamy x2 = t, skąd po zróżniczkowaniu mamy 2xdx — dt. Obliczamy całkę z nową zmienną, a następnie wracamy do zmiennęj-<TOtrzymamy
/
2 xdx x4'-f3
f
dt
r2-|-3
—L arc tg —— + C \3 ]/3
s
2) Podstawiamy l+2cosx = t. Wtedy —2sinxdx = dt oraz
= c— yT = c— ]/i+2cosx
3) Podstawiamy rM-cr = z; mamy wtedy 2xdx = dz oraz
r xć£x: 1 r dz lr--L ł 3 1 t _
JTStfZ-2)W~*i **-t-t2*+c-
dx.
4) Podstawiamy l+ln* = ®; wtedy _ = dv oraz
5) Podstawiamy ey-fl = r2, wtedy eydy = 2tdt, skąd dy =
2*<fc
oraz
t2-l
f-1
H-l
C =
yWi+i
Obliczyć całki i sprawdzić wyniki przez zróżniczkowanie: x?dx
466
467,
f x*dx
■ J 5^3?: • /■ ^
podstawiamy f = y?
podstawiamy z = 3+4ex
3-f-4e* ’
468. /tg3 cpd<p; podstawiamy q> = arc tg t
469. J x3y'a—x2dx; podstawiamy]/a—X2 = z
/JC^ — JC
dx; podstawiamy x—2 = f 471. J ,v j/a—* </x; podstawiamy a—* = r2
205