100220111016

bracia wysługiwali się kościołowi i Kossakowskim. On sam porzucił szkołę i udał się aż pod Kraków, by wziąć udział w insurekcji Kościuszki. Po jej upadku pracował przez szereg lat w różnych urzędach wileńskich, aż w 1803 r. został buchalterem uniwersytetu i pomocnikiem bibliotekarza, którym był Grodek. Niebawem odgrywa czołową, choć skrytą rolę w Towarzystwie Fil om a tycznym studentów⁷ uniwersytetu. Inwazja Napoleona zastaje go na stanowisku sekretarza uczelni. W stworzonej dla Litwy Komisji Rządzącej Kontrym sprawuje urząd sekretarza Komisji Skarbowej i konsyliarza Komisji Policji, wyróżniając się gorliwością, fachowością i szerokością horyzontów. Po upadku Napoleona Kontrym, uniknąwszy szczęśliwie konsekwencji udziału w rządzie tymczasowym, powrócił w 1814 r. do biblioteki, a rychło i do czasopiśmiennictwa. Dawny współpracownik »Tygodnika Wileńskiego® z 1804 r. i współredaktor »Ga zety Literackiej«, pierwszego polskiego czasopisma poświęconego krytyce ukazujących się publikacji polskich i obcych²⁰, redaguje obecnie wznowiony ^Dziennik Wileński®. Zatrudnienia bibliotekarza i sekretarza uczelni, redaktora i działacza politycznego nie wyczerpują form jego aktywności. Niektóre ujawnia wyraziściej okres istnienia »Wiadomości® i następujący po nim. Wspomnieć tylko można o aktywnym uczestnictwie w To-I warzystwie Dobroczynności i redakcji ^Dziejów Dobroczynności® ²⁷, o założeniu w 1817 r. Towarzystwa Typograficznego, o powołaniu do życia w 1821 r. Towarzystwa Wspierania Niedostatnich Uczniów Uniwersytetu, pierw-

²⁰ »Gazeta Literacka® wychodziła w Wilnie 1806 r. pod redakcją E. Gródka i K. Kontryma.

²⁷ »Dzieje Dobroczynności Krajowej i Zagranicznej® początkowo redagował Kontrym (1820—1822), następnie ks. M. Olszewski (1823), wreszcie M. Malinowski, L. Rogalski i A. E. Odyniec. Przestały wychodzić w 1824 r.