DSC09871 (2)

30    - Akt U. Scen* 2

Doryna

Tak. on sam to rozgłasza i mc się odważę,

Z<* próżność ta z iwifloici^i niezbyt idzie w parze. Człowiek, którego dusza tak niebios jest biiska. Nie powinien się chełpić z rodu i nazwiska 1 dziw mi, jakim cudem w jednym sercu gości lak anielska pokora przy świeckiej próżności.

H cóż ta pycha?... Ale pan jui gniewem plonie: Mówmy więc o osobie, szlachectwo na stronie!

Czyż więc pan byłbyś zdolny bez litości żadnej Córce swojej narzucać zwięzek tak szkaradny?

1 ^D°'vn_a: SMHg

Czy się pan zastanawiał, jakie w czas zbyt krótki Z takowego małżeństwa wypaść muszę skutki?

W iedz pan, że wielce cnotę kobiety naraża,

Kto ja wbrew jej skłonnościom wlecze do ołtarza;

To. czy w małżeństwie dobre, czy też złe zwycięża, li znacznej mierze zależy od przymiotów męża 1 ci, co później noszę ozdoby na czole,

Sami sobie najczęściej gotuję swę dolę.

Trudno, by się wierności spodziewał u żony Męż, przez naturę sarnę do rogów stworzony;

Kto zaś łęczy swę córkę z jej wstrętu przedmiotem, Sam przed Bogiem odpowie za jej winy potem.

Pomyśl pan, jaki ciężar czułbyś nieustanny!²⁷

Orgon

Widzę, że się rozumu trza uczyć od panny!

Doryna

W istocie, że już trudno rzecz wyłożyć jaśniej.

Orgon

Zo6taw ję, moja córko, nie słuchaj tych baśni!

Jestem twym ojcem, sam wiem, co robię i czemu. Dałem wprawdzie poprzednio słowo Waleremu,

Lecx słyszę, że to karciarz, a któż mi odpowie,

Jakie ten panicz jeszcze ma figielki w głowie.

Libertyn - nikt w kościele nigdy go nie zoczy.

Doryna

Chciałbyś pan pewnie, aby pchał ci się na oczy,

Jak ci, co po to idę, aby być widziani.

I Sm wypowiedź Donny jest dość niesmaczna i to w dodatku w obecności młodej panny, *l^e I mdndseme pomysłu na małżeństwo | Tartuffe’cin._-

MW JaPM

•Wow* - Akt II, Scena 2 31

Orgon

Nikt o zdanie nie pytał się szanownej pani.

Tartuffe umiał pozyskać sobie łaski boże:

Jest to skarb, z jakim żaden równać się nie może.

Z nim zwięzek da ci wszystko, czego serce życzy. Będziesz pływać w rozkoszach, utoniesz w słodyczy. Będziecie żyli w zgodzie, w miłości, bez sprzeczki,

Jak para dzieci małych, jak dwie turkaweczki. Szczęścia waszego żadna nie zaciemni plama I zrobisz z męża wszystko, co zapragniesz sama.

Doryna

Ona? Rogala z niego zrobi, lub niech zginę!

Orgon

Cóż za mowa bezwstydna!

Doryna

Takę już ma minę,

Że mimo pańskiej córki najszczytniejsze cnoty Musi nim zostać, choćby i bez jej ochoty.

Orgon

Przestań mi raz przerywać i miej to na pieczy,

Aby nie wściubiać nosa do nie swoich rzeczy!

Doryna

przerywa mu zawsze w chwili, w której on się odwraca. Jeśli wściubiam, to tylko ze względu na pana.

Orgon

Zbytek łaski - i proszę, mniej będż wygadana!

Doryna

Za to, że pana kocham...

Orgon

Nie chcę tej miłości.

Doryna

A ja chcę pana kochać, chociaż się pan złości.

Orgon

Ech!

Doryna

Cenię pański honor i patrzeć nie mogę,

Jak samochcęc wstępujesz na śmieszności drogę.

Orgon-o małżeństwie Marianny z Tartuffe’em, zaślepienie

aby przemówić do córki

ait.3