121 4

3.13. POWIERZCHNIE OGRZEWALNE

tworzyć układ wiszący lub leżący (rys. 3.41), przy czym prowadzenie pary i spalin może być współprądowe, przeciwprądowe lub mieszane.

Po odstawieniu kotła, na skutek wentylacji kanałów spalinowych chłodnym powietrzem, para w przegrzewaczach ulega skropleniu. W wężownicach gromadzą się skropliny, tworząc korki wodne utrudniające rozruch. W przypadku prze-grzewaczy leżących łatwo je odwodnić (grawitacyjny spływ skrop lin), natomiast wiszących nie można w czasie eksploatacji odwodnić i trzeba je przy uruchomieniu kotła przedmuchać. Ta zaleta przegrzewaczy leżących jest wykorzystywana w kotle jednociągowym (patrz rys. 3.38 i 3.47). Powierzchnie leżące 3 muszą być zawieszone na rurach wieszakowych 4, chłodzonych wewnątrz parą bądź wodą, włączoną w układ parowo-wodny kotła (rys. 3.4lb).

Rys. 3.41. Przykład: a) rozmieszczenia przegrzewaczy pary w kotle dwuciągowym; b) zawieszenia przegrzewacza leżącego na rurach wieszakowych

1 - walczak; 2 - przegrzewacz stropowy; 3 - przegrzewacz konwekcyjny leżący; 4 - rury wieszakowe; 5 - przegrzewacz opromieniowany (grodziowy); 6 - wylotowy stopień przegrzewacza pary pierwotnej (konwekcyjny); 7-1 stopień przegrzewacza wtórnego (przegrzewacz naścienny); 8 - II stopień przegrzewacza wtórnego (przegrzewacz opromieniowano-konwekcyjny); 9, 10 - wyloty pary pierwotnej i wtórnej; 11 - schładzacze wtryskowe; 12 - wlot pary wtórnej; 13 - komora paleniskowa; 14 - woda schładzająca

121