13 5

Nuzwlo mUj    Nu lut wielo ten n/mI *!»j wyzwoli.

I cóż pornoio Hl<; modlić do niebian » kouloe? ^nT0 Pokój jmdcjdtelc wiraż z panem. Prowadź więc, llzymie,

Nudni ciąg nieszczęść i na przewlekły czas to zło obliczaj:

Boś wolny już tylko przez wojnę domową!”

Widzenie natchnionej

Dość już straszyły lud trwoźny te wróżby,

A Jeszcze większe go gnębią. Bo jak ta bakchantka ⁿⁱⁿ Z o szczytu Pindu w dół pędzi boskiego pełna natchnienia,

Tak tu przez miasto zdziwione goni kobieta i boską Apolla moc w sobie tymi ujawnia słowami:

,, Dokąd mnie niesiesz, Peanie? Gdzie mnie, porwawszy w przestwór, Stawisz nu ziemi? Widzę Pangajos z grzbietami ^1,1,0 Śnieżnobiałymi i rozległe pod Hemu skałą Filipy.

Co ton szał znaczy? Mów, Febie. Po co pociski i ręce Kzymskich się armii ścierają? Co znaczy ta wojna bez wroga?

Gdzież w różne mnie strony unosisz? Na wschód mnie pobliski.

Niesiesz, gdzie morze w Nilu się wody Lagosa zamienia: ^mm Poznaję kadłub bezkształtny na rzecznych piaskach leżący.

Coś znowu na wody mnie Syrt niebezpiecznych unosi,

Do zeschłej Libii, dokąd Enyona ponura

ICmutyjskie przeniosła zastępy. To znów nad niebotycznymi

Grzbietami Alp się unoszę, nad Pireneje śródchmurne

w. (174 bakchantka — kobieta w kulcie Bakchusa oszołomiona tym bogiem; w tekście łac. Edonis Ogygio [...] plena Lyaeo — Edonijka (menada) ogygijskiego I>i'11m l.ynjosu, tj. tebańskiego Bakchusa (od Ogygesa króla Beocji). w. 07B Pindus — góra na zachód od Tessalii. w. 070 Pean — grecki Paian, przydomek Apolla, w. 079 Pangajos — góra w płn.-wsch. Grecji (zach. Tracji).

w. 080 Hemus — łac. Haemus, góra (bułg. Stara Pianina); daleko na płd. od tej góry, bliżej morza, Filipy (Philippi, dawn. Crenides), gdzie pobito ostatecznie rzymskie wojska republikańskie; stąd można wnioskować, że Lukan planował poemat do tego momentu wojny domowej, nie przez pomyłkę więc poeta wymienił tu Filipy zamiast Farsalosu. w. 081 Feb — Apollon.

w. 084 Lagos — protoplasta władców Egiptu Ptolemajosów Lagidów. w. 087 Enyona — grecka Enyo, odpowiednik rzymskiej Bellony.'"" w. 088 ematyjskie zastępy — tessalskie, wojska Pompejusza uszłe spod Far-NnloMti do Afryki i tam pobite.

w. 089 nad Pireneje — do Hiszpanii, gdzie pompejańczyków pobił Cezar pod Mundą w r. 45 p.n.e.

""" Wzlatam, Do młodzii) minuta oJozymtoHo wracam,

A tu bezbożne sit; toczci w marnym Nonnele wulkl:

Znów sl<; rozdarci zrywają i znowu mu; plączą

Po całym świeci©.--O, pozwól imi, Febie, już ;nowe

Mórz brzegi i lądy oglądać! Bo już widziałam Filipy”.

^,i!,n To rzekłszy upadła i wieszczy duch ją zmęczony opuścił.

w. 691 w senacie walki — zabójstwo Cezara w r. 44 p.n.e.

w. 692 znów się zrywają... — dalszy ciąg wojny domowej aż do Filipów (w. 694), co potwierdza nasze domysły, że utwór miał się kończyć na bitwie pod Filipami w r. 42 p.n.e.

♦