142 3

Szyja, collum

Mięśnie nadgnykowe (ryc. 260)

Mięśnie nadgnykowe tworzą dno jamy ustnej i są antagonistami mięśni podgnykowych. Powierzchownie leży brzusiec przedni mięśnia dwubrźuścowego. Mięsień żuchwowo-gnykowy, w postaci szerokiej płytv, zamyka od dołu jamę ustną. Do wewnątrz od niego położony jest mięsień bródkowo-gnykowy w postaci okrągłego powrózka. Brzusiec tylny mięśnia dwubrźuścowego i mięśnia rylcowo-gnykowego leżą nieco głębiej i grzbietowo.

Mięsień Unerwienie	Przyczep początkowy	Przyczep końcowy	Czynność
1. M. digastricus Venter (interior: N. mylo-hyoideus (n. mandibularis tY/3]); Venter posterior: R. digastricus (N. facialis [VII])	venter posterior: incisura mastoidea (os temporale) ścięgno pośrednie na rogu mniejszym kości gnykowej	venter anterior: fossa digastrica manaibulae	opuszcza żuchwę, unosi lub ustala kość gnykową; wspomaga czynność mięśnia żuchwowo-gnykowego
2. M. stylohyoideus R. stylohyoideus (n. facialis [Vll\)	Processus styloideus ossis temporalis	brzeg boczny trzonu kości gnykowej, okrężnie odnogami do obwodu przedniego i tylnego; obejmuje często ścięgno pośrednie mięśnia dwubrźuścowego	ustala kość gnykową. pociąga kość gnykową, podczas połykania w loerunku grzbietowo-czaszkowym
3. M. mylohyoideus N. mylohyoideus (n. mandibularis [V/3D	krótkim ścięgnem od kresy żuchwowo-gnykowej żuchwy; obydwa mięśnie tworzą płytę wypełniającą łuk żuchwy	raphe mylohyoidea i brzeg górny trzonu kości gnykowej	unosi dno jamy ustnej i język (w czasie połykania), obniża żuchwę, unosi kość gnykową
4. M. geniohyoideus iV. hypoglossus (XII)	krótkim ścięgnem od kolca bródkowego żuchwy; mięśnie obu stron leżą blisko siebie, rozdzielone cienką przegrodą łącznotkankową	przednia powierzchnia trzonu kości gnykowej	wspomaga czynność mięśnia żuchwowo-gnykowego (unosi język); ustala kość gnykową. opuszcza żuchwę; unosi kość gnykową
Mięśnie podgnykowe (ryc. 259)
Do mięśni podgnykowych należą: m. sternohyoideus, m. sternothyroideus. m. thyrohyoideus i m. omohyoideus. Te cztery mięśnie objęte są blaszką przedtchawiczą powięzi szyi.
Mięsień Unerwienie	Przyczep początkowy	Przyczep końcowy	Czynność
1. M. sternohyoideus Ansa cemcalis (plexus cemcalis)	brzeg doczaszkowy chrząstki pierwszego żebra; powierzchnia wewnętrzna rękojeści mostka i stawu mostkowo-obojczykowego	corpus ossis hyoidei	ustalają kość gnykową, pociągając ją doogonowo z krtanią; są pomocniczymi mięśniami podczas połykania; działają pośrednio przy
2. M. sternothyroideus Ansa cervicalis (plexus cemcalis)	powierzchnie wewnętrzne chrząstki pierwszego żebra i rękojeści mostka; poniżej mięśnia mostkowo-gnykowego	powierzchnia zewnętrzna chrząstki tarczowatej, przed początkowym przyczepem mięśnia tarczowo-gnykowego	zginaniu w stawach głowy i szyi; wspomagają oddychanie, pociągają mostek doczaszkowo (wdech): (współdziałają z mięśniem tarczowo-gnykowym i łopatkowo-gnykowym)
3. M. thyrohyoideus Ansa cemcalis (plexus cemcalis)	powierzchnia zewnętrzna chrząstki tarczowatej	boczna trzecia część trzonu i nasada rogu większego kości gnykowej	ustala kość gnykową, pociągając ją doogonowo lub pociągając krtań doczaszkowo; jest pomocniczym mięśniem podczas połykania; unosi krtań; współdziała z pozostałymi mięśniami podgnykowymi
4. M. omohyoideus Ansa cemcalis (plexus cemcalis) W części środkowej mięsień podzielony jest na dwa brzuśce przez ścięgno pośrednie, połączone z pochewką naczyń szyjnych (vagina carotica)	venter inferior: margo superior scapulae między kątem górnym i wcięciem łopatki	venter superior: brzeg doogonowy na powierzchni zewnętrznej części bocznej trzonu kości gnykowej	ustala kość gnykową, pociągając ją doogonowo; jest pomocniczym mięśniem w czasie połykania; pośrednio wpływa na zginanie w stawach głowy i szyi; napina powięzie z pochewką naczyń szyjnych (współdziała z pozostałymi mięśniami podgnykowymi)