144

Przerost lewej komory serca 147

4. Jaki odsetek sekcyjnych rozpoznań LVH przypada na chorych, u których żadne z 33 kryteriów amplitudy dostępnych w piśmiennictwie nie wskazywało na takie rozpoznanie za życia?

Piętnaście procent.

EKG 62A. Ten elektrokardiogram należy do 25-letniego sportowca. Wysokie załamki T upewniają, że uniesione odcinki ST zaczynające się haczykowatym poddarciem są raczej następstwem wczesnej repola-ryzacji, a nie zapalenia osierdzia. Niezwykle wysoka amplituda zalamków w odprowadzeniach przedser-cowych jest częściowo związana z młodym wiekiem badanego, a częściowo z fizjologicznym l_VH.

Uwaga: U wielu osób z LVH występuje odchylenie osi elektrycznej w lewo, które nie jest spowodowane zmianą stosunków anatomicznych pomiędzy lewą komorą serca a klatką piersiową. Wyjątek stanowią chorzy z wrodzonym zwężeniem aortalnym. Wielu chorych ze znacznym zwężeniem ma oś skierowaną w dół pomimo tego, że prawa komora nie jest przeciążona (zobacz EKG 62). Taki zwrot osi nie zależy od wieku, a im wyższe ciśnienie w lewej komorze, tym bardziej zbliżona do pionu jest oś elektryczna.