138

I

23

Przerost lewej komory serca

Amplituda zespołu QRS u pacjentów z przerostem lewej komory serca (LVH) jest powiększona, ponieważ większa masa mięśnia jest źródłem większego potencjału elektrycznego.

ROZPOZNAWANIE LVH NA PODSTAWIE AMPLITUDY W ODPROWADZENIACH PŁASZCZYZNY CZOŁOWEJ

1. Jakie są kryteria LVH dotyczące amplitudy załamków w płaszczyźnie czołowej?

aj jednym z kryteriów jest wskaźnik Lewisa-, suma wypadkowego wychylenia dodatniego w odprowadzeniu I i wypadkowego wychylenia ujemnego w odprowadzeniu III, wynosząca co najmniej 17 mm. Wypadkowe wychylenie w odprowadzeniu I oblicza się następująco:

Jeżeli amplituda zatamka R wynosi 7 mm, a załamka S — 5 mm, wypadkowe wychylenie dodatnie wynosi 2 mm.

b)    Wskaźnik Ungerleidera: R] + S_m = 25 mm. Nie trzeba odejmować przeciwstawnych wychyleń.

c)    Ravi. >11 mm.

d)    R₃vf > 20 mm.

Uwaga: Sir Thomas Lewis jest autorem pierwszych prac na temat EKG, opublikowanych w brytyjskiej literaturze naukowej, napisał pierwsze podręczniki elektrokardiografii w języku angielskim i był redaktorem naczelnym pierwszego kardiologicznego czasopisma wydawanego w języku angielskim. W czasach Lewisa stosowano tylko dwubiegunowe odprowadzenia kończynowe i jedno odprowadzenie z klatki piersiowej. Dzięki znajomości tych faktów łatwiej zapamiętać, że wskaźnik Lewisa oblicza się na podstawie odprowadzeń dwubiegunowych, to jest I i III (EKG 60).

Ungerleider wprowadził swoje kryterium rozpoznawania LVH w W43 roku, gdy odprowadzenia dwubiegunowe były jedynymi ogólnie stosowanymi odprowadzeniami elektrokardiograficznymi.

2. Dlaczego kryterium R > 11 mm w odprowadzeniu aVL wydaje się zbędne osobom korzystającym ze wskaźnika Lewisa?

Trudno spełnić kryterium R_aVL >11 mm bez pozytywnego wyniku wskaźnika Lewisa, natomiast często się zdarza, że wskaźnik Lewisa spełnia warunki LVH pomimo braku kryterium aVL (zobacz EKG 60). Tylko wyjątkowo może zachodzić sytuacja odwrotna

141