nfł za którą mogą być wyjmowane jego usiu* ro ce£*#2ia8 Płatności za okresowe uzyce dóbr
^ nazywane czynszem. **
^ kaDitału jest ograniczona - jego ceny tworzą ho racjonalnej alokacji między rożne, możliwe? stawy do r I ^ wykorzystywać go na najbarfcl
! o S natożfl do naiwniejszych w każdej gospo££
' soopodaratw^domo^
“Suwanie kapitału powinno byc produktywne, a* nmwadzić do uzyskiwania większei wartości proOuką „iz poniesione poprzednio nakłady; nadwyżka ta powory, Cyi możlłwie |ak największa. Nabyew <*»r kapirato^, nazywanejesl inwestycją. Ważną cechą kapitału pa togo trwałość. Wobec tego istotnym czynmk.em, który musib# uwzględniany w teorii kapitału jest czas.
Decyzjo w sprawie nabycia dóbr kapitałowych dotyczą, przyszłości; obejmują one jednocześnie teraźniejszość, gdyż wytwarzanie kapitału na przyszłość zużywa dzisiejsze zasoby. Należy zatem mieć świadomość, że są to decyzje międzyokresowe, przenoszące dzisiejsze za oszczędzone zasoby w przyszłość.
Kłopot z takimi decyzjami polega na tym, że przyszłość jest nieznana, a przewidywania jej dotyczące są niepew ne. Podejmując je. ponosi się również koszty okazji - trać się dzisiaj licząc, że zyskamy jutro. Przyszłość oferuje również wiele potencjalnych możliwości, które z nich mają szanse okazać się prawdziwe?
Wytwarzanie dóbr kapitałowych oznacza przeznaczanie części posiadanych zasobów na produkcję, której efekty wystąpią dopiero w przyszłości. Bieżąco oznacza to „poświęcanie" części możliwej konsumpcji dla przy-szłych korzyści. Aby działanie takie mogło wystąpić. mu& ono być opłacalne - przyszłe korzyści muszą być większe
od tych, jakie uzyskiwano by bez bieżących wyrzeczer (rys. 15.1).
W pierwszym okresie f, konsumpcja kształtowała się r»2 poz.omie co. W okresie drugim t2 obniżono konsumpcji )vie k°fćr?’ któr3 Przeznaczono na produkcję dóbr kapi Dz‘.ęki temu w następnym okresie f3 produkcji . s a 1 m°żna było podwyższyć poziom konsumpcji di
tiiinm feSl,°l x\Jeśli* z pewnym uproszczeniem, potrak r my s jako inwestycję tworzącą kapitał, to x stanov