147 3

147 3



2S8

/


y1 = SG, y2 = SD.

Xj = m0, x2 = mi * x3 d' x4 = c0’ x5 = C1‘


(7.64)


Realizacja układowa z rys. 7.11 b dla Zespołu 3* musi tu

współpracować z układem wyjściowym z rys. 7.13 umożliwiającym sterowanie potencjałowe.

Na podstawie rys. 7.31 a można teraz napisać mikroprogram (rys. 7.32 a) oraz określić zawartość pamięci ROM (rys. 7.32 b).

Potrzeba tutaj dwudziestu jeden słów siedmiobitowych, gdyż


1. 1(Y), 1(B) ] = 2 + max (4. 3, 5) = 7 bitów.


(7.65)


Dotychczas przy pomocy sieci działań opisywano wyłącznie układy sekwencyjne. Okazuje się, że tę formę opisu i bazujące na niej metody projektowania (również te, które przedstawiono w rozdz. 6) można także zastosować w odniesieniu do układów kombinacyjnych, przyjmując ich sekwencyjną realizację. Otrzyma się wówczas rozwiązanie wolniejsze niż w przypadku stosowania metod z rozdz. 3 ale bardziej zwarte i jednorodne układowo z wszelkimi tego pozytywnymi konsekwencjami; szybkość działania w wielu praktycznych zastosowaniach nie jest parametrem krytycznym.

Rozpatrzymy ogólny przypadek układu kombinacyjnego o n wejściach x. oraz m 'wyjściach y^; układ ten jest opisywany przez m-elementowy zespół funkcji przełączających n zmiennych. Układ mikroprogramowany nie realizuje jednocześnie wszystkich potrzebnych funkcji lecz dla każdej z nich kolejno sprawdza wartości zmiennych i wyznacza wartość funkcji. Z tego względu punktem wyjścia do utworzenia sieci działań będzie odrębna minimalizacja .każdej z funkcji. Załóżmy, że dysponujemy minimalną normalną postacią sumy (patrz rozcz. 3) każdej funkcji, tzn. minimalnym wyrażeniem typu suma iloczynów określonych zmiennych:


jJ + lj2 * ■ ■ ■ + 1jK’

r


a)


0:

execute (1,

0)

•

1:

execute (2,

0)

;

2:

if

x3

then

go

to

4;

3:

go

to

2;

4:

if

X3

then

go

to

6;

5:

go

to

4;

6:

if

X4

then

go

to

8;

7:

go

to

15;

8:

if

X2

then

go

to

10;

9:

go

to

8;

10:

execute (1,

1)

;

11:

if

X5

then

go

to

13;

12:

go

to

10;

13:

execute (1.

0)

;

14:

go

to

2:

15:

if

X1

then

go

to

17;

16:

go

to

15;

17:

execute (2.

1)

;

18:

if

x4

then

go

to

20;

19:

go

to

17;

20:

go

to

1;


b)

Zawartość ROM

A

K1K0

C cx

V.

B

0

0 0

—

1 0

-

1

0 0

—

2 0

-

2

1 0

3 0

—

-

3

0 1

—

—

2

4

1 0

3 1

—

-

5

0 1

—

—

4

6

1 0

4 1

—

-

7

0 1

—

—

15

8

1 0

2 1

—

-

9

0 1

—

—

8

10

0 0

—

1 1

-

11

1 0

5 1

—

-

12

0 1

—

—

10

13

0 0

—

1 0

-

14

0 1

—

—

2

15

1 0

1 1

16

0 1

—

—

15

17

0 0

—

2 1

-

18

1 0

4 1

—

-

19

0 1

—

—

17

20

0 1

—

—

1


2    4    3    5

bity bity bity bitów

Rys. 7.32. Mikroprogram (a) oraz zawartość pamięć: ROM (b) dla Zespołu 3* (przykład 7.4)


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
etrapez MATURA POPRAWKOWA SIERPIEŃ 2018ZADANIE 27 Rozwiąż równanie (xJ + 27)(x2 -16) = 0 . (x3+27)(x
35250 zadanie1 strona2 / mi K 4- + CAX A ^ (- *> X £ 2,^ n4)/w^y2 ~ C^l + C5 >6
4 x =(xl,x2,x2)e X , x, e R, x2 e R, x3 € /? y=(y.»3 2*y3)e X , y, e R, y2 e R, y3e R x + y = (
Przykład Układ równań ma rozwiązanie niezerowe, gdyż 2-x,-x2+3x3 = 0 -x, +4x2 +5 Xj = 0 5x, + x
SAM48 JnAOM^- 2-/l    4 d fi My rQ~ HI x sd*J i li Pf x2 2x-J,*0 Ls^+,/i"łśi6
97 7.1. Rozkłady dwuwymiarowe b) Pr(X2 + Y2 < .0.5) = jj f(x,y)dxdy, gdzie A = {(x,y) (= K : x2 +
108 7. Wektory losowe Rozwiązanie. Dla n = 48 par wyników obliczono xj = 7.90, x2 = 11.02,  &nb
a) {a: = (xi,x2,x3) € B3 : Xj > 0}; b) {x = (xi,x2,x3) € Z?3 : Xj + 3x2 — 2x3 = ()}; c) {x = (xj,
147 Predukcyjno-korekcyjne metoda analizy X1 1 xll - ~xi" 2 x2 X2l 2 -6 _
Obrazek 04 - jcJodi-c^oi*) rtDćf- yw* tyr?2. t z) wys - Mi y< 1uvrj2yz tn?5y3 -t^y^ y x5 r yVr Xj

więcej podobnych podstron