14

i J

N

s

i

2

/?

J7

2

c

C 7

Pomimo tego, że piosenka nie jest długa, oferuje bardzo wiele możliwości współpracy z najmłodszymi dziećmi z przedszkola i grupami trzylatków.

Na początek zaprezentujmy dzieciom bębenki zrobione z różnych materiałów i pozwólmy im pobawić się nimi w dowolny sposób, tzn. niech je dokładnie obejrzą, dotkną, niech postukają w nie rękami, metalowymi rurkami, łyżkami...

W ten sposób same odkryją ogromną różnorodność brzmień, które można wydobywać przy pomocy różnych materiałów.

t><

Nie należy wymagać, aby

najmłodsze dzieci

wystukiwały na bębenkach stały rytm w czasie trwania całej piosenki.

Są na to jeszcze za małe.

W wieku 3 lat są jednak w stanie wyklaskać rytm krótszych melodii i czerpać z tego wiele radości.

W tej piosence można np. akompaniować słowom „pam-pam” poprzez dwa klaśnięcia; można także klaskać zamiast śpiewać.

Później spróbujmy namówić dzieci do zaznaczania rytmu poprzez uderzanie dłońmi o uda czy stopami o podłogę...

vożT 5 rćv.~'eż zaproponować różne ruchy [Sc rarmon, bioder itp.) w momencie j>am-pam’ aflbe też uderzyć dwukrotnie w beoenek.

w każdej zwrotce będziemy zmieniać tekst, tak żeby donośny dźwięk bębenków budził różne zwierzęta, których głosy spróbujemy naśladować.

Możemy tu przy okazji ćwiczyć różne stany emocjonalne, np. pies obudził się przerażony, szczęśliwy, zły.

(LooćL co 5pofcoju-

Natężenie dźwięku to kolejny element, z którym można pracować. Zaśpiewajmy zatem:

Cichutko mój

L    bębenek gra:

“    Pam-pam. (bis)

tak cicho gra, tak cicho gra, że wcale nie obudzi Iwa.

Należy pamiętać o niemyleniu pojęć, kiedy prosimy grupę, żeby grała cicho, tak by „nie obudzić Iwa”. Często używa się w tej sytuacji słowa „powoli”, a to prowadzi do dalszych nieporozumień.

©:

O O) Cf) 05

n

0)

03

U

5

!P

C

W

A 7

D m

C7

i

$

i

i

m

i