181 4

. ŁttiaflglCSfcjSBi -..Ac

(KONTYNUACJA),

ITERACJA /PĘTLA (WUILE DO END)

Bardzo ważną rzeczą w^:e wszystkich językach programowania jest możliwość wykonania sekwencji instrukcji określoną liczbę razy do momentu napotkania warunku W programowaniu przy użyciu kodów G jest to możliwe dzięki adresowi L Podprogram można wykonać tyle razy ile wskazuje L.

M9S P2000 L5,

Jest tc ograniczone, jeżeli nie można określić warunku wstrzymującego wykonywanie podprogramu. Makra, dzięki konstrukcji WHILE - DO - END pozwalają na większą elastyczność Składnia tej konstrukcji jest następująca

WHILE [<wyrazenie w-arunkowe>] DOn,

<instrukcje>;

ENDn;

Pozwala ona na wykonywanie instrukcji pomiędzy' DOn i ENDn tak długo jak wartość wyrażenia warunkowego jest TRUE (1.0). Nawiasy kwadratowe są konieczne. Jeśli wyrażenie warunkowe przyjmie wartość FALSE wykonany zostanie blok znajdujący się po ENDn. WHELE może być skrócone do WH. DOn * ENDn jest częścią instrukcji zaw^rsze tworzącą parę. Wartość n to 1..3. Oznacza to. że nie może być więcej niz trzy zagnieżdżone pętle w jednym podprogramie Gniazdo to po prostu pętla w pętli Dobrym przykładem zagnieżdżania w instrukcji WTULĘ to definiowanie macierzy.

ni 02=4;

G<f> X#101 Y4;

F2.5;

WT1 (#101 GT 0] DOI; #102-4

" WH [#102 GT 0] D02;

GS1 X#101 Y#102 Z-0.5; #302=# 102-1;

-END2:

#101=#101 -1;

^ ENDl;

3

>

M30

Ten program pozwali wywiercić otwory rozmieszczone w' macierzy’ 3x4.

Wprawdzie zagnieżdżanie w instrukcji WTULĘ jest ograniczone do trzech poziomów, to w rzeczywistości me ma limitu dopóki w każdym z podprogramów dokonać zagnieżdżenia do trzech poziomów'. Jeśli potrzebne jest zagnieżdżenie na więcej niz trzech poziomach, wtedy segment zawierający trzy najniższe poziomy zagnieżdżenia można zamienić w podprogram i w^r ter. sposób pokonać ograniczenie.