184 4

runki współpracy poszczególnych jego części. Obserwacje te, jeśli są prowadzone odpowiednio wnikliwie, mogą pozwolić od razu na wykrycie przyczyn niedomagania.

Po rozebraniu rozrusznika i starannym umyciu wszystkich części przeprowadza się weryfikację i ocenę.

Wycinek zębaty rozrusznika i zazębiające się z nim koło zębate mogą wykazywać normalne zużycie zębów jak również wyłamania lub zużycie wierzchołków. Dotyczy to szczególnie pierwszych zębów wycinka i kółka zębatego. Aczkolwiek można dopuścić tu większe zużycia niż w przypadku kół zębatych skrzynki biegów, nie mniej jednak, gdy wielkość. zużycia zębów przekracza około 0,2 mm przy modułach zębów do 1,5 mm i około 0,3 mm przy modułach 1,5—2,5 mm — zużyte części należy zastąpić nowymi.

Rys. 5.61. Sposób naprawy zużytych zębów wycinka rozrusznika

W przypadku znacznego wyszczerbienia, zużycia wierzchołka lub wyłamania zęba wycinka lub koła zębatego naprawę uszkodzonych części opłaca się przeprowadzać tylko w razie absolutnego braku części wymiennych. Naprawa bowiem, polegająca- na elektrycznym napawaniu zużytego zęba (analogicznie jak przy naprawie kół zębatych skrzynki biegów) nie daje gwarancji odpowiednio długiej pracy naprawionych zębów. W przypadku ścięcia czół pierwszych zębów wycinka, można pró-bować naprawy przez oszlifowanie ich na wymagany kształt. Należy wówczas

zwrócić uwagę przy montażu, czy następuje prawidłowe zazębianie — w przeciwnym razie naprawa nie da pożądanych wyników.

Nieznaczne zeszlifowanie wysokości i grubości wierzchołka pierwszego zęba wycinka daje efekty również w razie częstego zacinania się pedału rozrusznika. Szlifowanie zęba przeprowadza się wówczas w taki sposób, aby ułatwić mu zazębienie się z kołem zębatym ustawionym w dowolnej pozycji.

Częstą przyczyną znacznych zużyć połączeń zębatych rozrusznika (wycinek zębaty, koła zębate itp.) są nadmierne luzy ułożyskowania, szczególnie wałka rozrusznika. W wyniku tych luzów wycinek zębaty może zazębiać się z kółkiem zębatym ukośnie i tylko wierzchołkami zębów, co prowadzi do przyspieszonego ich zużycia. Dlatego też jeżeli luz wałka rozrusznika w uło-żyskowaniu przekracza 0,20-7-0,30 mm, zależnie od długości ułożyskowania (przy dłuższych tulejkach łożyskujących więcej), należy bezwzględnie naprawiać ułożyskowanie.

Naprawa taka polega najczęściej na wymianie tulejki łożyskującej. Nową tulejkę wykonuje się z brązu i wtłacza ją w kadłub z wciskiem rzędu 0,01— —0,03 mm. Po wciśnięciu rozwierca się tulejkę na średnicę dającą luz wałka około 0,06h-0,10 mm. Jeśli powierzchnia wałka wykazuje zużycie przekraczające 0,08—0,10 mm na średnicy, wałek należy wymienić na nowy lub przeszlifo-wać na mniejszą średnicę, dopasowując doń odpowiednio tulejki.

W przypadku, gdy wałek rozrusznika ułożyskowany jest bezpośrednio w pokrywie aluminiowej sprzęgła lub w kadłubie silnika, wówczas — gdy pozwala na to miejsce — należy rozwiercić otwór w kadłubie i zastosować cienką brązową tulejkę o grubości ścianki około 1,5 mm lub przeszlifować zużyty wałek i pokryć go elektrolitycznie warstwą chromu o grubości do 0,2 mm, a następnie rozwiercić otwór łożyskowania w kadłubie odpowiednio do wałka.

184