12

Statystyczne sterowanie procesami

z uwzględnieniem prawdziwego zachowania się procesu. Przy rozpoczęciu wypełniania nowego arkusza karty kontrolnej granice kontrole przenosi się z karty poprzedniej, czyli steruje się procesem na podstawie archiwalnych (historycznych) wyników. Po zebraniu odpowiedniej liczby wyników granice kontrolne powinny być

oczywiście dla bieżącej karty przeliczone.

. * *' ■* ' -• * .< *

Postępowanie takie jest prawidłowe przy założeniu, że proces jest stabilny i uregulowany statystycznie, to znaczy nie pojawi się przesunięcie procesu w momencie przechodzenia ze starej karty na nową. W przeciwnym razie, możemy otrzymywać fałszywe wyniki o rozregulowaniu procesu. Pamiętając jednak, że stosowanie większości kart kontrolnych ma sens tylko w przypadku, gdy proces jest chociaż wstępnie uregulowany, takie gwałtowne i niespodziewane przesunięcia nie powinny występować.

♦

4.6. Analiza kart kontrolnych

Analiza kart kontrolnych sprowadza się do tego, aby na podstawie otrzymanych wyników (kształtu sporządzonych wykresów) stwierdzić, czy mamy podstawy do uznania monitorowanego procesu za rozregulowany. Jeżeli nie - powinniśmy uznać, że przebiega on prawidłowo.

Cała procedura kontrolna polega na tym (przynajmniej w początkowej fazie), że sprawdza się, czy na karcie kontrolnej nie występuje któryś z ośmiu przebiegów (wzorów wykresu), opisanych m.in. w Polskiej Normie PN-ISO 8258. Przy stosowaniu takiej procedury dzieli się obszar pomiędzy granicami kontrolnymi na sześć „pasów”, każdy o szerokości lcr(rys. 4.8).

Jak wynika z właściwości rozkładu normalnego, większość wykreślonych punktów (około 68% zebranych wyników) powinno znajdować się w strefach C. Z kolei nieliczne tylko wyniki powinny wpadać w strefy A. Na tym, w uproszczeniu mówiąc, bazują testy wzorca przebiegu, używane przy analizie kart kontrolnych.