1 (166) 2

no wyborami z literatury dla dorosłych oraz wznowieniami z o-kresu poprzedniego. -Przedrukowano niektóre prace K. Tańskiej -Hofimanowej, "bardzo popularne "były bajki S.Jachowicza i T.Mi-nasowicza. Z pisarzy, którzy tworzyli już w okresie romantyzmu, czynnie działała P. Łrakowowa, wydając zbiór krótkich opowiadań, który zatytułowała " Opowiastki prawdziwe”• Dużą popularnością cieszył się tomik wierszy dla dzieci T. Nowosielskiego pt. "Trójlistek?* /1881/. Wysoko ocenił go w recenzji H.Sien-kiewicz. Kilka zbiorków powiastek dla dzieci ogłosiła Z. Morawska. Bajki dla najmłodszych pisał Jan Chęciński /1826-187V, autor popularnego cyklu pt. “Dzień grzecznego Władzia” /1867/. Warto wspomnieć postać K. Prószyńskiego, autora wielu elementarzy. Napisał m.in. "Elementarz, na którym nauczysz czytać w 5 albo 8 tygodni” /1875/.

Czołową jednak pisarką dla dzieci młodszych była w okre-sie pozytywizmu, a także w znacznym stopniu w latach następ -

!    i [.

nych, Maria Konopnicka, żyjąca w latach 1842-1910. Dla dzieci napisała szereg utworów wierszem i prozą. Do takich należą wierszowane przygody małego chłopca, który postanowił zwiedzió najbliższą okolicę. Autorka nadała opowiadaniu tytuł ”0 Janku wędrowniczku" /1893/. Prozą i wierszem są pisane “Czytania dla Tadzia i Zosi" /1892/, prozą - zbiór powiastek " Jak się dzieci w Bronowie bawiły" /1885/, Czołowym utworem stała się baśń " 0 krasnoludkach i sierotce Marysi" /1896/, korzystująca z motywów ludowych, ale zawierająca także wiele własnych obserwacji pisarki.

Baśń, chociaż była czytana przez dzieci, nie cieszyła się uznaniem pedagogów-pozytywiśtów. Uważano, że swoim irracjonali-