1 (167)

169

zmem odrywa młodego czytelnika od realnej rzeczywistości,kieruje 3ego zainteresowania na fałszywe tory* Te sądy nie musiały "być powszechne i zapewne nie były akceptowane przez dzieci, jeśli jednak przed ukazaniem się baśni M. Konopnickiej wydano kilka zbiorów prac tego rodzaju, w których niekiedy próbowano łączyć wątki baśniowe z hasłami pozytywistycznymi, jak choćby np. w zbiorze A* Dygasińskiego pt. “Cudowne bajki" /1896/. W roku 1882 swoje "Bajeczki" wydał J.I.Kraszewski. ¥ tym samym roku wyszły "Baśnie ludowe dla młodszej dziatwy” W.Przyborow-skiego. Przed rokiem 1900 warto wymienić jeszcze następujące tytuły: J.Kasprowicza "Baśń o nocy świętojańskiej" /1894/, z tego samego roku 1.Rydla "Madejowe łoże", w 1892 r. I*Matuszew-ski wydał "Bajdy i baśnie dla młodych i starych", w_J189_9 _ r. wznowiono "Bajarza polskiego" A* Glińskiego.Oczywiście tego rodzaju wyborów i baśni literackich było więcej.

Wzmożony rozwój literatury dla dzieci i młodzieży spowodował powstanie krytyki literackiej, która zajmowała się problemami z tej dziedziny. Zajmował się twórczością dla dzieci czołowy krytyk okresu, Piotr Chmielowski, opracowując do "Encyklopedii Wychowawczej" rozprawę pt. "Czasopisma dla młodego wieku". Ważną rolę jako krytyk odegrał A. Dygasiński. Oprócz recenzji umieszczanych w czasopismach opracował "Krytyczny katalog książek dla dzieci i młodzieży" /1884/, a luźne uwagi o lekturach dorastającego pokolenia poczynił także w "Psychologii wychowawczej”. Wcześniej jeszcze, bo w roku 1879, T.Kozu-bowski wydrukował "Przewodnik w wyborze książek dla młodzieży szkolnej". Tego typu katalogów było więcej. Wielu twórcówwspółczesnych swoje wypowiedzi o książkach dla dzieci i młodzieży