1 (205)

dział na dobrych i złych. Wierny sługa ma tę pośmiertną satysfakcję, że umiera godnie, nakryty brytyjskim sztandarem, a trupy korsarskie padające gęsto nie budzą litości i wstrętu.

Młodociany bohater swym wiekiem zbliża powieść do młodego czytelnika. Jego ucieczki w przygodę rozgrzeszają go z nieposłuszeństwa; gdyby był posłusznym, byłby tylko grzecznym chłopcem, ale nie byłby bohaterem przygód. Chłopak — jeśli zabił, zrobił to niechcący i nie obciążył siebie żadną śmiercią. Ostatecznie prawo do sprawiedliwego rozdziału śmierci autor zostawia dorosłym.

Piosenka korsarska:

Piętnastu chłopców na umrzyka skrzyni —

Ho — aj — ho! i butelka rumu!

Diabeł i trunek resztę bandy wzieni —

Ho — aj — ho! i butelka rumu!¹

pojawia się stale jako refren powieści i sama powieść jest jej najlepszą ilustracją.

„Ekran Tygodnia” 1948, nr 29

i

' \ ^: ' ; '

1

Tekst pieśni różni się od przyjętego w wydaniach późniejszych, gdzie ma postać: Piętnastu chłopców na umrzyka skrzyni —

Jo-ho-ho! i butelka rumu!

Diabli i trunek resztę bandy wzięli,

Jo-ho-ho! i butelka rumu!

(przypis red.)