,... mieisou dzisiejszego Pia/za Della ?flh> się/™™11'tw L—
sta na 'cztery części. (
Rcnublica). . a,'1 wiek), podobnie jak w wielu innych mia-
wierzchnia Florencji została ograniczona, przy
znal
idów;
skiclu powi
\X r wczesnym *rc
stach z czasów SWoją dawną powierzchnię i otoczone zo-
czym w XI wic u mu- , mzpoc/,.to budowę nowych murów, dzięki
stało nowymi niunmi. . » • i on / i
czemu powierzchnia miasta zwiększyła się niemal trzykrotnie do 88,6 ha
Rys. 3.10. Siena. Miasto rozwinęło się na trzech zbiegających się w jednym miejscu grzbietach wzgórz. W pobliżu tego miejsca widoczny Piazza dcl Campo Źródło: Ostrowski, 1996.
(tys. 3.9). Na przełomie XII i XIII wieku Florencja rozwinęła się pod względem gospodarczym, stając się ważnym ośrodkiem produkcji jedwabiu i wełny, a także miejscem, gdzie bito słynne złote monety znane jako fiorino (floren). W tym czasie miasto było już niezależną republiką (comune), a liczba mieszkańców osiągnęła ok. 60 tysięcy. Na przełomie XIII i XIV wieku szczególną rolę w kształtowaniu architektury miasta odegrał Arnolfo di Gambio, który zaprojektował m.in. kształt katedry oraz kościół Santa Croce, a także pierwszą część siedziby władz miejskich Palazzo Della Signoria (Palazzo Vecchio). W ten sposób w strukturze przestrzennej miasta wyznaczone zostały centrum życia religijnego (rejon katedry) oraz centrum życia politycznego (Piazza Signoria).
Głównym ośrodkiem funkcji handlowej był Mercato Vecchio (Stary Targ). Kontynuatorem prac architektonicznych we Florencji był Giotto, którego dziełem jest min. dzwonnica przy katedrze.
Rzymski (a dokładniej - etruski) rodowód ma również Siena, która w średniowieczu stała się ważnym ośrodkiem miejskim.
Jest ona przykładem bardzo interesującego wykorzystania warunków naturalnych. Średniowieczne miasto składa się z trzech części, które rozwinęły się wzdłuż zbiegających się w jednym miejscu grzbietów trzech wzgórz (rys. 3.10).
Na jednym z nich zbudowano katedrę. W najniższej części miasta, na miejscu starożytnego forum, powstał główny plac Piazza
79