20120312880

^ynac na nowo, od początku, raz jeszcze, l ak jak PtO*^m

II nero. który wraca do Mediolanu, aby znowu być księciem, jgędę mądrzejszy na przyszłość” * — to s| ostatnie słowa Kalibana. I kiedy Prospero odjedzic, wolno, na czworakach, wdrapie się na to puste, najwyższe miejsce na boschowskie) wyspie Szekspira.

Od tego prawa powrotu, które zawarte jest w konstrukcji Bursy, wolne są tylko dwie postacie: Miranda i Ferdynand. Na wyspie odegrana została historia świata, ale oni w niej nic uczestniczą — albo raczej uczestniczą na innych prawach. Dla nich dwojga wszystko zaczyna się naprawdę od początku.

W ciągu tych czterech godzin poznają miłość i odkryją samych siebie. Są olśnieni sobą. Są młodością świata. Ale świata nic widzą. Od pierwszej do ostatniej sceny są wpatrzeni w siebie.

I Tylko w siebie. Nawet nie zauważyli, że dokoła nich rozegrała się walka o władzę, próba bratobójstwa, bunt i spisek. Są zaczarowani sobą.

I znowu dla sprawy Mirandy i Ferdynanda trzy sceny są ■ decydujące. Pierwsza z nich to uroczyste zaręczyny, kiedy dla dwojga młodych Prospero przy pomocy Ariela inscenizuje widowisko. Jest to typowa elżbietańska maska. Być może nic wyszła nawet w całości spod pióra Szekspira albo została dopisana przez niego dopiero później, na uroczyste przedstawienie Bursy w czasie zaślubin córki Jakuba I z elektorem Palatynaiu. Maska jest alegoryczna, występują w niej bóstwa greckie, mówią wierszem H pompatycznym i wysilonym. Ale mimo sztuczności tego widowiska jest w nim przywołanie złotego wieku ludzkości, ziemi wolne) ■ od grzechu i rodzącej bez bólu.

Tęczowy zaprzęg pawi ueczc już obłoki**.

historia świata, raj utracony.

Na wyspie, gdzie rozegrała się rzeczywista Prospero parze młodych kochanków pokazuje

⁰ HI be rac hcrcafter.

t/Ził* Tm/nil, V,t. Vi4)

jp/nj 'ftmiwji, tv.i. ?,v)

Her pcacocki fly arasia.

329