220 3

4. TURBINY PAROWE

Zamykając lub otwierając odpowiednie zawory, można zmieniać łuk zasilania stopnia regulacyjnego. Zawory otwierają się jeden za drugim. Otwieranie zaworów następuje w ten sposób, że najpierw wznosi się zawór 1 i przed dojściem do pełnego otwarcia otwiera się zawór 2 itd. W ten sposób przy dowolnym obciążeniu turbiny dławienie pary może zachodzić tylko w jednym zaworze, inne natomiast będą otwarte lub zamknięte i nie będą dławić pary (rys. 4.21).

Dla danego układu łopatkowego istnieje ściśle określony strumień pary, zwany ekonomicznym, przy którym sprawność jest największa, a wytwarzana moc nazywa się mocą ekonomiczną turbiny. W przypadku stosowania czterech zaworów regulacyjnych turbina osiąga największą sprawność przy pełnym otwarciu trzech zaworów - przebieg rozprężania dla tego przypadku oznaczono na rysunku 4.20b linią ciągłą 0 — 1—2. Przy obciążeniach mniejszych (np. jest otwarty tylko jeden zawór) zwiększy się spadek entalpii w stopniu regulacyjnym, czyli ciśnienie w stopniu spadnie do wartości pl - przebieg rozprężania oznaczono linią kreskową 0—1' —2', zatem w porównaniu z poprzednim przypadkiem straty w turbinie wzrosną. Otwarcie zaworu czwartego, zwanego przeciążeniowym, powoduje wzrost ciśnienia do wartości p'{ - przebieg rozprężania oznaczono linią kreskową 0—1"—2". W tym przypadku również straty w turbinie są większe niż dla obciążenia ekonomicznego.

Spośród omówionych wyżej sposobów regulacji turbin regulacja jakościowa jest najprostsza. Ponieważ para po wyjściu z zaworu regulacyjnego zasila na całym obwodzie wieniec stojanowy (rys. 4.19), więc ten sposób regulacji nadaje się do turbin reakcyjnych o dużych strumieniach pary, np. turbin jądrowych i w elektro-wnich dużej mocy (podrozdz. 18.2), bądź pracujących ze zmiennym ciśnieniem pary dolotowej. W turbinach konwencjonalnych o mocy 260 MW stosuje się regulację

Rys. 4.21. Strumień pary m_D, wzniosy h i straty ciśnienia &.p kolejnych zaworów regulacyjnych ZR przy regulacji ilościowo-jakościowej

220