230 3

Dekoracje stołów element „scenografii” stołu. W porozumieniu z kelnerami zajmuje się kwiatami wyznaczoną część łu, najczęściej w taki sposób, aby rośliny umieszczać ponad półmiskami z jedzeniem (szczególnie le widziane są tu naczynia na nóżkach lub wysokie, wąskie wazony). Takie same dekoracje ustawi; przy ścianie, gdy stół dotyka do niej jedną stroną, ponieważ nikomu one tam nie przeszkadzają, h na w ten sposób zaaranżować kwiaty otrzymane od gości, trzeba tylko wcześniej pomyśleć o sto< nych naczyniach (zwłaszcza na weselach).

Zamiast dużych, bogatych układów kwiatowych, zdobiących na ogół środek stołu, można prz tować kilka (lub więcej) mniejszych kompozycji. Aranżacje roślinne mogą być rozmieszczone na le w różny sposób:

•    rytmicznie, gdy wszystkie kompozycje różnią się nieco rodzajem i wielkością, pozostając w; dem siebie w podobnych odległościach;

•    szeregowo, gdy wszystkie aranżacje są takie same, w identycznych naczyniach oraz jednako\ odstępach;

#    surowo symetrycznie, jednakowo po obu stronach, stwarzając wrażenie układów nienaturalr raczej sztywnych, oficjalnych, podkreślając uroczysty i świąteczny charakter aranżacji;

#    luźno swobodnie, zgodnie z charakterem wzrostu, wykorzystując asymetrię, pokrój nieregul i fantazyjny.

Drobne dekoracje kwiatowe można sprowadzić do postaci niewielkich wazoników lub puchai z bukiecikami drobnych kwiatów, np. konwalii, stokrotek, szafirków, albo płytkich, szklanych, pros naczyń z pływającymi pojedynczymi rozwiniętymi kwiatami, np. powojnika czy róży. Im mniejsz dekoracje, tym więcej umieszcza się ich na stole. Technika watowania końców łodyg. woskov\ szypułek kwiatowych, a także możliwość umieszczenia roślin w zakorkowanych fiolkach (z otw< na łodygę) wzbogaciła ofertę aranżacji powierzchni stołu pojedynczymi kwiatami. Używa się tu p de wszystkim roślin charakteryzujących się dużą trwałością (pojedyncze storczyki z rodzaju C> dium mogą przez wiele godzin zachowywać świeżość bez dostępu do wody). Bardzo cieł propozycją jest umieszczanie pojedynczych niewielkich kwiatów w owocach winogron, z których < pią wilgoć (korzysta się również czasami ze sztucznych, gumowych winogron wypełnionych wc Obrus można ozdobić różnej długości pędami (z liśćmi lub bez liści), np. szparagów, winorośli, b czy, mulenbekii, gipsówki, zatrwianów. szarłatów. W przypadku pędów z liśćmi, np. bluszczu, k łodyg warto umieścić w fiolce z wodą. Do drobnych ozdób stołu zaliczyć można przypinki z kwić którymi dekoruje się obrączki na serwetki, kieliszki nowożeńców lub nakrycie jubilata czy sc zanta. Przypinki te wykonuje się podobnie jak te zdobiące młodą parę podczas ślubu. Niekiec stół rozsypuje się pojedyncze płatki kwiatów, najczęściej róż. Pierwsze dekoracje z róż stanc ozdobę stołu, a girlandy splecione z tych kwiatów zawieszano gościom na szyjach. Zawsze c« no rośliny o silnym, przyjemnym zapachu, wierząc, że nie tylko poprawiają one biesiadnikon strój, ale również chronią od chorób i działają w magiczny sposób. Z czasem kwiaty prze zdobić uczestników spotkań przy stole, jednak pozostały na nim, dekorując go w różny spos m.in. pozostała na środku stołu tradycyjna girlanda, wykonana z trwałej zieleni z wmontowa owocami, owocostanami, trawami, kłosami i kwiatami zabezpieczonymi w wodę przez watov\ lub umieszczonymi w fiolkach. Girlandą (płaską) zdobi się także brzeg obrusa (najczęściej nć selach), a także salę weselną, front domu. kościół czy samochód nowożeńców. Ze względ dość dużą pracochłonność obecność girland kojarzona jest z wyjątkowo uroczystym charakt-spotkania.

Dość nietypową formą dekoracji kwiatowej, praktykowaną przez kucharzy a nie florystów, jest bienie potraw kwiatami; należy oczywiście wybrać kwiaty jadalne, które dla utrwalenia pokryw 236 AKC Kloiystyki