242 3

5. UKŁADY CIEPLNE ELEKTROWNI I ELEKTROCIEPŁOWNI PAROWYCH

Współczesne elektrownie kondensacyjne są budowane niemal wyłącznie w układzie blokowym. Układ cieplny elektrowni jest w tym przypadku kilkakrotnym powtórzeniem układu cieplnego bloku.

Dla elektrowni z różnorodnym wyposażeniem, zwłaszcza dla elektrociepłowni, schemat cieplny stanowi jedną całość obejmującą wszystkie urządzenia i powiązania technologiczne między nimi (patrz rys. 5.19).

5.2. TYPOWY UKŁAD CIEPLNY BLOKU KONDENSACYJNEGO

Na rysunku 5.1 przedstawiono schemat układu cieplnego jednego z bloków o mocy 200 MW, jakich ponad 60 jest zainstalowanych w krajowym systemie elektroenergetycznym. Podstawowymi elementami układu są:

-    kocioł parowy K typu OP-650 produkcji Fabryki Kodów w Raciborzu (Rafako), pyłowy, dwuciągowy, z wtórnym przegrzewaniem pary, o wydajności 180,6 kg/s (650 Mg/h) pary i parametrach pary świeżej 13,5 MPa, 540°C oraz wtórnie przegrzanej 2,8 MPa, 540°C;

-    turbozespół T typu 13K215 produkcji Zakładów Mechanicznych (Zamech) w Elblągu, złożony z jednowałowej, trójkadłubowej turbiny akcyjnej, kondensacyjnej, z siedmioma upustami nieregulowanymi do celów regeneracji ciepła, o parametrach pary świeżej 12,74 MPa, 535°C i wtórnie przegrzanej 2,6 MPa, 535°C oraz prądnicy typu TWW-200-2 produkcji Dolnośląskich Zakładów Maszyn Elektrycznych (Dolmel) we Wrocławiu z chłodzeniem wodorowo-wod-nym o mocy znamionowej czynnej 200 MW, oddawanej przy napięciu 15,75 kV.

Układ ma siedmiostopniowy zespół regeneracyjnego podgrzewania wody zasilającej. Składa się on z czterech podgrzewaczy niskiego ciśnienia PN 1 -i-PN4 oraz trzech podgrzewaczy wysokiego ciśnienia PWl -hPW3, przez które pompa wody zasilającej PZ tłoczy wodę do kotła. Podgrzewacz mieszankowy - odgazowywacz OG pracuje przy ciśnieniu ok. 0,6 MPa. Aby zapewnić stałe ciśnienie w całym zakresie obciążeń bloku, jest on zasilany parą z upustu o wyższym ciśnieniu (upust o ciśnieniu 1,29 MPa) przez stację redukcyjną R. Regeneracyjne podgrzewanie wody zasilającej jest uzupełnione podgrzewaczami, których zadaniem jest wykorzystanie ciepła pary ze smoczków próżniowych, ciepła oparów i odsolin oraz pary z dławnic i uszczelnień turbiny.

W tablicy 5.1 podano wartości parametrów czynnika roboczego w poszczególnych punktach układu cieplnego, oznaczonych liczbami od 1 do 42. Dotyczą one znamionowego obciążenia bloku o mocy 200 MW. Przy obciążeniach częściowych rozkłady ciśnień i temperatur, a tym samym entalpii pary upustowej, ulegają zmianie (rys. 5.2).

Opisany wyżej układ cieplny można uważać za typowy dla tej mocy i parametrów pary. Nie odbiega on zresztą w sposób istotny od układów cieplnych bloków o znacznie większych mocach. W konkretnych układach mogą wystąpić pewne różnice omówione w dalszej części niniejszego rozdziału.

242