246 3

5. UKŁADY CIEPLNE ELEKTROWNI I ELEKTROCIEPŁOWNI PAROWYCH

Wydajność cieplną podgrzewacza mieszankowego określa się z bilansu energetycznego

Q_p = m_D(i_p - i_sk)rj_p = m_w(i₂ - /,)    (5.3)

w którym: m_D - strumień masy pary grzejnej, kg/s; m_w - strumień masy wody podgrzewanej, kg/s; i_p, i_sk - entalpia pary grzejnej i skroplin z pary grzejnej, kJ/kg; i\, i₂ - entalpia wody na wlocie i wylocie z podgrzewacza, kJ/kg; r\_p - sprawność podgrzewacza z uwzględnieniem straty ciepła do otoczenia {r\_p = 0,99 — 0,995). Należy pamiętać, że w przypadku podgrzewacza mieszankowego (np. odgazowywacza) ż_Sk oznacza entalpię czynnika oddającego ciepło (ogrzewającego) przy temperaturze nasycenia t_n = t₂.

Dla podgrzewaczy powierzchniowych (rys. 5.4), w których wymiana ciepła odbywa się przez powierzchnię rurek, ót > 0, i/j < 1. Spiętrzenie temperatury zależy od typu i przeznaczenia wymiennika i wynosi:

-    dla podgrzewaczy regeneracyjnych 3 h- 8 K;

-    dla podgrzewaczy ciepłowniczych podstawowych 5 h- 8 K;

-    dla podgrzewaczy ciepłowniczych szczytowych i wyparek 8 -ł20 K.

Rys. 5.4. Schemat podgrzewacza powierzchniowego i rozkład temperatur w przypadku pary grzejnej w stanie nasycenia

Równanie bilansu energetycznego dla podgrzewacza powierzchniowego ma również postać (5.3), przy czym i₂ =£ i_sk. Prawo przenoszenia ciepła dla podgrzewacza powierzchniowgo wyraża zależność

Q_P = kFSt_]n    (5.4)

gdzie: k - przenikalność ciepła, W/(m² • K); F - powierzchnia wymiany ciepła, m²; óón - średnia logarytmiczna różnica temperatur, określana ze wzoru

Ót\_n

(5.5)

A t_w

A ty,

At_m

246