252 2

5. UKŁADY CIEPLNE ELEKTROWNI I ELEKTROCIEPŁOWNI PAROWYCH

gdzie: i_u i₂ - entalpia pary grzejnej i oparów, kJ/kg; i_sk - entalpia skroplin z pary grzejnej, kJ/kg; i„ - entalpia nasycenia (odsolin), kJ/kg; i_w - entalpia wody zasilającej, kJ/kg; rj_w - sprawność wyparki z uwzględnieniem straty do otoczenia (rj_w = 0,96-h 0,98).

Zapotrzebowanie względne na parę grzejną dla wyparki jednostopniowej, jak w układzie na rysunku 5.9, wynosi w przybliżeniu m_t/m₂ = 1,15 — 1,25 kg/kg oparów. Wyparki są włączane do układu regeneracji w ten sposób, że parę grzejną pobiera się z upustu turbiny o wyższym ciśnieniu, a opary kieruje się do podgrzewacza niższego stopnia.

Jeżeli straty skroplin są duże, to stosuje się wyparki wielostopniowe (rys. 5.10), w których opary wyższego stopnia podgrzewają wodę w wyparce niższego stopnia. Woda wstępnie zmiękczona i odgazowana zasila wyparkę pierwszego stopnia. Druga wyparka otrzymuje wodę częściowo zagęszczoną z wyparki pierwszej i tylko ona jest odsalana. Otrzymuje się dzięki temu czystsze opary niż przy zasilaniu obu wyparek równolegle wodą. Zapotrzebowanie na parę grzejną dla wyparki dwustopniowej wynosi 0,7 — 0,8 kg/kg, a dla trzystopniowej 0,6 h-0,7 kg/kg.

Rys. 5.10. Przykładowy schemat włączenia wyparki dwustopniowej do układu cieplnego bloku

Przetwornica pary jest to wyparka wysokoprężna, w której para pierwotna pobierana z turbiny służy do wytworzenia pary wtórnej kierowanej do odbiorników technologicznych niezwracających skroplin. Para upustowa jest w ten sposób wykorzystywana na miejscu i w postaci cennych skroplin wraca do obiegu. Wadę przetwornicy stanowi nieunikniona różnica temperatur skraplania pary pierwotnej i wtórnej, która wynosi 10 — 25 K. Przy wymaganym przeto ciśnieniu pary

252