Dekoracje z roślin doniczkowych
Najważniejsze, aby odbiorca zieleni (a często także jej kreator) czuł się dobrze wśród roślin i w ich pielęgnacji znajdował dużo zadowolenia. Przystępując do aranżacji wnętrza roślinami, należy wyznaczyć właściwe dla nich miejsce, wybrać pasujące naczynia, a następnie zakupić kwiaty. Najczęściej ustawia się pojedyncze doniczki, w osłonkach lub na podstawkach, albo łączy rośliny w kompozycje. Dokonując wyboru materiału roślinnego, trzeba kierować się wymaganiami roślin oraz ich wyglądem: pokrojem, wielkością, intensywnością wzrostu, barwą i rysunkiem liści. Miłośnicy kaktusów często zestawiają je we wspólnych pojemnikach z roślinami gromadzącymi wodę. Są to przeważnie naczynia płytkie, gdyż rośliny te nie tworzą dużych systemów korzeniowych. Warto wybierać gatunki wolno rosnące, które pochodzą z podobnych stref klimatycznych jak kaktusy. Poleca się grubosze, rozchodniki, esze-werie, aloesy, kalanchoe, haworsje, mamilarie, opuncje. Kaktusowe ogródki uzupełnia się często kamieniami i wysypuje żwirem. W jednym naczyniu można także posadzić rośliny, które w naturze rosną w podobnych warunkach, np. epifityczne storczyki oraz paprocie preferują stanowisko o dużej wilgotności powietrza i średniej ilości światła. Właściwie pielęgnowane zachowają dobrą formę przez wiele miesięcy. Ze względu na możliwość wymiany roślin (np. po przekwitnięciu lub nadmiernie rozrośniętych) lepiej jest wstawiać do wspólnego pojemnika egzemplarze w pojedynczych doniczkach. Jeżeli jednak sadzi się rośliny we wspólnym podłożu, to należy pamiętać o drenażu, dobrze jest także położyć na nim kawałek włókniny, który będzie zapobiegał wypłukiwaniu ziemi. W tak przygotowane naczynia sypie się podłoże i sadzi rośliny, oczywiście o podobnych wymaganiach glebowych. Bardzo ładnie prezentują się zestawione razem rośliny kwitnące i ozdobne z liści. Miejsce ustawienia kompozycji powinno być zgodne z zapotrzebowaniem roślin na światło, np. przy oknie południowym mogą rosnąć kompozycje składające się z krotonów, kalanchoe i roślin gruboszowatych. W świetle rozproszonym dobrze rozwijają się niskie odmiany skrzydłokwiatów posadzone z palmą areką i draceną Sandersa. Zestawić razem można również następujące gatunki:
• difenbachia + paproć nefrolepis (w osobnych doniczkach),
• fikus sprężysty + palma areka + paproć nefrolepis,
• azalia + afelandra + difenbachia,
• cyklamen + bluszcz + fikus sprężysty.
• cyklamen + kroton + difenbachia + bluszcz,
• cyprysik + skrzydłokwiat + cyklamen + hebe + nefrolepis + fitonia.
Ważne jest, aby pielęgnacja roślin w kompozycji nie sprawiała trudności, podobnie jak wymiana tych, które przestały zdobić aranżację.
Dobierając rośliny do pojemników i odwrotnie, uwzględnia się nie tylko walory estetyczne, ale także względy natury anatomicznej. Są rośliny, które wytwarzają szeroki, ale płytki system korzeniowy i nie wymagają naczyń głębokich, a wręcz źle się w nich czują, dlatego należy uprawiać je w misach, kuwetach, wąskich i płaskich rynienkach, a nawet w formach do ciasta (z zabezpieczonym drenażem). Do płaskich pojemników poleca się głównie: azalię, achimenes, ciemnotkę, eonium. eszewerię, fiołka afrykańskiego, gasterię, grubosza, haworsję, kurkumę, marantę, muchołówkę, reo, rosiczkę, sansewierię, kapturnicę, skrytokwiat, a także kompozycje z sukulentów i bonsai.
W wysokich pojemnikach najlepiej czują się palmy, natomiast większość roślin wymaga naczyń w kształcie cylindra lub sześcianu. Rośliny pnące potrzebują do swojego wzrostu podpór. Są to różnego rodzaju drabinki, kratki, konstrukcje z drutu, bambusa, a także pałki wykonane z plastikowej rury owiniętej włóknem kokosowym albo siatki okrytej mchem (na takich pałkach uprawia się syngonium, filodendron pnący, cissus, epipremnum i inne). Pnącza można także uprawiać w doniczkach wiszących, amplach oraz w tzw. makramie. Poleca się tu głównie bluszcze, trzykrotki, zielistki, ceropegie, epipremnum. Niektóre pnącza rozpina się na żyłkach lub specjalnych kratkach albo też - przez wiele lat - buduje się z nich żywą zieloną ściankę.
285
ABC Florystyki